Mr. Obama, I voted for you in 2008, I’m not even sure if I’m voting this year

By Ephrem Madebo,  www.awerambatimes.com

social life, political or any, I don’t remember to have seen any movement that captivated the imagination of the entire segments of a society like the 2008 Obama presidential campaign did. 

Obama 2008 was one for the ages so much so that it brought an end to the Anglo-Saxon domination of the executive mansion of the US of America. Most importantly, Obama’s victory gave people of color the hope that; if they work hard, they can rise to the highest standard of honor. All in all, Obama 2008 was full of promises and full of hope. Yes, hope… hope to America, hope to Africa, and hope to the world.

The United States is a country of immigrants, and through the years, especially, after 1974, hundreds of thousands of Ethiopians have immigrated to the United States and have become part of the changing faces of America. Today, the Ethiopian community is a noticeably large community in many metropolitan areas such as Los Angles, San Francisco, Minneapolis, Atlanta, Dallas, Houston, and Seattle. In the Washington Metropolitan Area [District of Colombia, Maryland and Virginia], the Ethiopian Diaspora is a large voting block that can tilt the balance in a closely contested election.

In 2008, inspired by his message of change and his catchy slogan of “Yes We Can” [Yechalal], Ethiopian
Americans joined Obama’s grassroots movement in unprecedented numbers and became part of the American political process with passion and aspiration unseen in any previous US elections. Today, the Ethiopian Diaspora is an active participant of local politics here in the US, and it is also passionately engaged in the politics of its homeland. The Ethiopian community here in the United States is actively involved in lobbying and other political activities to shape policies in favor of its homeland, or to challenge the homeland government. In general, because of its emotional attachment and deep cultural association, the Ethiopian Diaspora places great importance on its homeland.

In 2008, the then candidate Obama’s “Change” and “Yes we can” slogans couldn’t have come at a much better time for most Ethiopians here in the United States. Ethiopians in the United States were sick and tired of the blind policy of George Walker Bush’s administration towards Ethiopia. Especially, President Bush’s despicable silence when Meles Zenawi callously killed over 200 peaceful Ethiopian demonstrators was just beyond the pale. By the way, many of the dead were shot by machineguns mounted on the US made Humvee armored vehicles.

In 2008, we Ethiopians joined the Obama-Biden bandwagon hoping and believing Obama’s foreign policy would take a different route towards Ethiopia. In fact, Obama’s inaugural speech in January 2009, and his speech in Accra, Ghana six months later, reinforced our hope and our expectations. However, today; four long years later, other than his campaign rhetoric and unfulfilled promises, President Obama’s policy towards Ethiopia did not change from his predecessor. Like his predecessor whom he usually blames for bad polices, President Obama himself has embraced Bush’s bad policy and has provided lifeline to the otherwise dying tyrant regime in Ethiopia. 

Today, to make things worse, President Obama has invited Ethiopia’s killer dictator to Camp David. This is nothing, but a slap on the face for many Ethiopian Americans who volunteered for Obama 2008 and who still are putting the ground work together for his re-election campaign. As an American tax payer, I want the president to answer why he is using my tax dollars to invite a man that has kills my brothers and sisters to Camp David. I wonder why Africa’s vicious dictator is allowed to contaminate Camp David, the very same place where two state men [Menachem Begin and Anwar Sadat] reached a Middle East peace accord.

Mr. President, here are two of the promises you made to the oppressed people of the world. You made the first promise on the rotunda of the US Capitol in January 2009, and the second promise was made in Ghana’s Parliament in July 2009. To those who cling to power through corruption and deceit and the silencing of dissent, know that you are on the wrong side of history; but that we will extend a hand if you are willing to unclench your fist. President Barack Obama, Inaugural Address.

What we will do is increase assistance for responsible individuals and institutions, with a focus on supporting good governance – on parliaments, which check abuses of power and ensure that opposition voices are heard; on the rule of law, which ensures the equal administration of justice; on civic participation, so that young people get involved. President Barack Obama, Accra, Ghana, 2009 Mr. President, PM Meles Zenawi’s fist was clenched before you made the above two speeches in 2009, and ever since. Besides, in his country Ethiopia, the only two places for dissenters are jails and grave yards.

 Mr. President, Meles Zenawi, the man whom you invited to Camp David has always been in the wrong side of history. However, you still invited this bad man to Camp David to join the party of democratically elected leaders. Mr. President, is this a reward or a punishment? I’m sure you understand that I’m not asking you to end dictatorship in Ethiopia, we Ethiopians can do that. I am not asking you to punish Meles Zenawi, we Ethiopians will kindly serve him justice something he denied to many of us. Mr. President, all I’m asking you is to honor your own words. Yes, honor your words!

Mr. President, in July 2009 you went to your ancestral land of Africa and you addressed the Ghanaian Parliament on different issues concerning Africa and the United States. On this historic day, you raised pressing African issues such as the abuses of power, opposition voices being heard, the rule of law, and good governance. Mr. President, abuse of power is common in Africa. But, the case in Ethiopia is very different. PM Meles Zenawi is a man who has power with impunity, he is the power, and he has the power to abuse power. Mr. President, I know this is difficult for an American to comprehend, but this is what we Ethiopians put up with every day.

As to the rule of law, Mr. President, forget it! There is no rule of law in Ethiopia, but the rule of one man. In Ethiopia, one man can take your freedom and this same man can set you free, and this man who can do everything and whom you invited to Camp David is PM Meles Zenawi. Mr. President, I’m sure you’ve got the picture by now; therefore, I don’t have to tell you about good governance in Ethiopia because there could never be good governance where there is power abuse and where there is no rule of law.

Mr. President, I hope you remember the political set-back you and your party suffered when you lost the House to the republicans two years ago. Well, this isn’t much Mr. President; you still have 190 democrats in the house, a ratio of 38:49. The ratio of opposition to ruling party seats in the Ethiopian parliament is 1:546. Mr. President, I hope this clearly shows you how opposition voices are heard in Ethiopia. Mr. President, let alone listening to opposition voices, PM Meles Zenawi does not even allow the existence of a meaningful opposition. And this is exactly why journalists, authors, newspaper editors, and prominent opposition party leaders are either in jail or outside the country.

Mr. President, just in case you think it’s only me naming Meles Zenawi a dictator, here are two testimonies, one by Assistant Secretary Johnnie Carson and the other by Earl Gast, USAID Assistant Administrator for Africa. These testimonies were made on the April 18, 2012 hearing of Senate Foreign Relations Committee Subcommittee on African Affairs. Ethiopia is one of the starkest examples of the risks that emerge when a country lacks sufficient democratic checks and balances. 

By significantly constraining political speech, human rights, and the ability of civil society and the media to hold government officials accountable, the Ethiopian Government is creating an environment that is ripe for instability and that sends mixed messages about its place in the international community. Earl Gast, USAID Assistant Administrator for Africa In Africa there are eleven (11) leaders who have been in power for 15 years or more; and of those, nine who have been in power for more than two decades. Some of these leaders emerged during their countries’ independence movements or times of armed conflict and see themselves as indispensable to their country’s future. Indeed, some of these leaders see themselves as the embodiment of the state. Assistant Secretary Johnnie Carson.

When Mr. Carson referred to some of these leaders who have been on power for over two decades and who see themselves as the embodiment of the state, he was referring to none, but Ethiopia’s Prime Minister Meles Zenawi. Mr. President, when I look back at your campaign promises, read your town hall addresses and listen to your inaugural speech, it just amazes me [as dictator as he is], how and why you invited Meles Zenawi to Camp David. According to your own aids, Meles Zenawi has none of the traits that a good leader has, and he is a typical example of an autocratic leader that you vowed your administration would fight in Africa. 

Mr. President, is Camp David the place of the fight? Please let me know so that I can keep the hope alive. Brace up Mr. President; these are the same questions you will be hearing from tens of thousands of Ethio-American voters this summer. I voted for you in 2008, I’m not even sure if I’m voting this year, but if I do; it won’t be for you! This is how you took the hope out of me! Mr. President, I understand that America has interests to protect, but I also understand that America has fundamental values that it must not compromise at all. Democracy, liberty, equality and justice are fundamental American values upon which the US government is established. 

 America cannot and must not turn away from these core values in the name of free market or global war on terror. In fact, America’s war on terror is justified because it is to protect democracy, liberty, equality and justice – not only in America, but around the globe. Mr. President, Meles Zenawi, the man you invited to Camp David this weekend, is the enemy of freedom, justice, and equality. As a human being, as an American tax payer, and as a native of Ethiopia, I don’t want my president to reward a person who abuses, tortures, and kills those who don’t agree with him.

Finally, Mr. President, I believe we Ethiopians as a nation have that God given indefeasible right to abolish any regime [ including Zenawi’s regime] that we find oppressive, unjust and divisive, and establish a government whose roots are democracy, liberty, equality, and justice- just like your government. 

Mr. President, I’m not asking for a blessing or a green light to fight for my own liberty. Fighting for liberty is my inalienable right. Mr. President, I would rather see you breaking your promises than do worse in keeping them. I’ve already said it above, and I would like to repeat it – all I’m asking you is to honor your own words. Yes, honor your words! May God bless America and Ethiopia!

Activists to Obama: reassess Ethiopia partnership

ADDIS ABABA, Ethiopia (AP),  Associated Press

Rights groups are asking President Barack Obama to re-evaluate the U.S.-Ethiopia relationship over allegations the leader of the East African nation is becoming increasingly repressive. The requests came just before Obama on Friday announced $3 billion in private-sector pledges to help feed Africa's poor. The U.S. is a major contributor of aid to Ethiopia.

The Solidarity Movement for a New Ethiopia and the Oakland Institute asked Obama in a Thursday letter to "reassess the terms" of U.S. aid to Ethiopia during weekend talks with Prime Minister Meles Zenawi. Meles is one of four African leaders invited to discuss food security at Camp David. The longtime leader has been accused of restricting freedoms and the media. Some in Ethiopia see him as a dictator.

The Committee to Protect Journalists said in a Wednesday letter to the White House it was concerned that Ethiopia had charged 11 independent journalists under sweeping anti-terror laws. "Since 2011, under the guise of a counterterrorism sweep, the government of Ethiopia has brought terrorism and anti-state charges against 11 independent journalists, including blogger Eskinder Nega, who may face life in prison for his writing about the struggle for democracy," CPJ Executive Director Joel Simon said in the letter. "Such policies deter reporting on all sensitive topics, including food security."

CPJ called on Obama to "encourage Prime Minister Meles to end his repressive practices." Meles was invited along with John Atta Mills of Ghana, Jakaya Kikwete of Tanzania and Yayi Boni of Benin to represent Africa at hunger talks on the eve of a G8 summit. Meles seized control of the Horn of Africa country in a 1991 coup and has ruled longer than the combined terms of the other three.

The Solidarity Movement for a New Ethiopia and the Oakland Institute also urged Obama to press Meles on what they say is forcible relocation of people in a government program to lease land to foreign investors. "By continuing to provide huge amounts of aid to Ethiopia, the U.S. is in partnership with a repressive regime that puts large-scale agricultural investment and for-profit access to Ethiopia's fertile lands over the well-being and land rights of indigenous and local people," the groups said in a joint letter.

A January report by Human Rights Watch accused Ethiopia's government of forcibly resettling about 70,000 people in the country's western Gambella region. The Ethiopian government denied the allegation, saying people are being relocated to places where there is access to secure water points, health facilities, schools, and fertile farmland. Under Meles, Ethiopians have enjoyed relative stability and steady economic growth. But some critics say this growth has come at the expense of democracy and good governance.

The U.S. has rarely criticized Meles, a key ally in the war on terror in the Horn of Africa. Meles has long insisted economic growth can be accomplished without practicing Western-style democracy. "There is no direct relationship between economic growth and democracy, historically or theoretically," he told the World Economic Forum in Ethiopia last week. "I don't believe in bedtime stories, contrived arguments linking economic growth with democracy."

Read more: http://www.sfgate.com/cgi-bin/article.cgi?f=/n/a/2012/05/18/international/i050926D08.DTL#ixzz1vK7m65N1

Ethiopian journalist strikes Meles Zenawi like lightning

By Ethiomedia.com
Abebe Gellaw, an award-winning journalist on Friday unleashed an avalanche of indignant words and condemnations against Prime Minister Meles Zenawi who was ironically lecturing about food security at a Symposium on Global Agriculture and Food Security at the Ronald Reagan Building in Washington, D.C.

Meles was lecturing with audacity about food security when Abebe, an ESAT program producer, brought the sky crushing down on the panicking Meles.Abebe chanted many times with a defeaning voice: "Meles Zenawi is a dictator! Free Eskinder Nega! Free Political Prisoners! Food is nothing without freedom! Meles has committed crimes against humanity! We Need freedom! Freedom! Freedom!" His voice was so powerful he brought the conference hall to a screeching halt. Meles has never been humiliated from such proximity as he lives surrounded by an army of gun-totting security guards that keep civilians at bay. 

"By humiliating Meles with such patriotic act," one analyst said, " I think Abebe has broken the ice, and more acts of patriotism would haunt the dictator till his final days in power." Abebe was escorted away by police officers the journalist admired as very respectful and understanding.But a nearby Meles security guard told Abebe, "We will kill you!" Abebe told the police that one of the security guards of Meles had threatened him with death. 

An act reserved only for the hero, Abebe's action speaks volumes about the political repression and frustration that has engulfed Ethiopia for over two decades. Abebe first challenged Meles Zenawi at a World Economic Forum in May 2010 in Tanzania, when the journalist grabbed the mike and asked a lecturing Meles why was then Ethiopia starving under his rule?

ዝርዝር ወሬ እና ጨዋታ፤ መለስ አንጀቴን በሉት!

 By Abe Tockichaw

በመጀመሪያም፤

ብስጭቴ

እኔ እኮ የምለው ሰው አይኑ እያየ የሰራውን ስራ እያወቀ ወደ አሜሪካ ለዛውም ወደ ዋሽንግተን ዲሲ ይሄዳል እንዴ!? እውነቱን ለመናገር እኔ አቶ መለስ ዜናዊን ብሆን ኖሮ ዲቪ እንኳ ቢደርሰኝ ሀገር ይቀየርልኝ እላለሁ እንጂ አሜሪካ አልሄድም። እነ ቻይና ባሉበት አለም እነ ሰሜን ኮሪያ በሚኖሩበት ምድር ሰው እንዴት ወደ አሜሪካ ይሄዳል? (ይቅርታ ሰው በሚል የተጠቀሱት ክቡር ጠቅላይ ሚኒስትራችንን ነው)

ዋናው ወሬ፤ 

 የሆነው ሆኖ ትላንት በዋሽንግተኑ ስብሰባ አቶ መለስ ዜናዊ ሲመጡ ከውጪ ያለውን የተቃውሞ ድምፅ በመከራ አልፈው የስብሰባ አዳራሽ ውስጥ ከገቡ በኋላ ደግሞ ጋዜጠኛ አበበ ገላው ተሰብሳቢው ፊት፤ ከውጪ ያለው ህዝብ በሰላማዊ ሰልፍ፣ እንዲሁም አዲሳባ ያለው ህዝብ ደግሞ በሰላማዊ ዝምታ በሆዱ ምን እያላቸው እንደሆነ ነጥብ ነጥቡን ነግሯቸዋል።

 እንደው ጠቅላይ ሚኒስትር ሆነውብኝ እንጂ “እስከ ዶቃ ማሰሪያቸው ድረስ ነግሯቸዋል!” ብል የበለጠ ይገልፀዋል መሰል! የጋዜጠኛ አበበ ገላው ድርጊት ከዚህ በፊት ጆርጅ ቡሽ ላይ ጫማ ከወረወረው ጋዜጠኛ ጋር የሚቀራረብ ይመስላል። እንደውም በቪዲዮ እንዳየኋቸው ጠቅላይ ሚኒስትሩ ላይ የደረሰው የቅስም ስብራት “በጫማ መመታት በስንት ጣዕሙ!” ያሰኛል።

ጠቅላይ ሚኒስትር መለስ ዜናዊ በስፍራው የተገኙት በባራክ ኦባማ ጋባዥነት ከቡድን ስምንት ሀገሮች ጋር ስብሰባ ሊቀመጡ እንደሆነ ባለፈው ግዜ አውርተናል፤ ከቡድን ስምንቱ ስብሰባ አንድ ቀን ቀደም ብሎ ታድያ  “ግሎባል አግሪካልቸር ኤንድ ፉድ ሴኪዩሪቲ” በተባለው ስብሰባ ላይ ቁጭ ብለው እንደተለመደው ፐርሰንታቸውን እየጠቀሱ ሳለ ድንገት አበበ ገላው፤ “መለስ ዜናዊ…” ብሎ ሲጠራ ክቡር ጠቅላይ ሚኒስትራችን “የደነገጡት መደንገጥ… ከአንድ ታጋይ የሚጠበቅ አይደለም” ሲሉ አስተያየት የሰጡ አሉ። 

እኔም እንዳየሁት ጆሯቸውን ማመን አቅቷቸው “የድርጅቴን ብቅል እየፈጨሁ ነው…” ብለው ሊያልፉት የከጀሉ ሁሉ መስሎኝ ነበር። ብቻ በጣም ክው ማለታቸውን ፊታቸው አሳበቀባቸው። ከዛ እንደምንም ተረጋግተው…“ሰበንቲ….ፐርሰንት” ብለው ንግግራቸውን ሊቀጥሉ ሲሉ የጋዜጠኛ አበበ ገላው ድምፅ ከመጀመሪያው ከፍ ብሎ “መለስ ዜናዊ ኢዝ ኤ ዲክታተር…” ማለቱን ቀጠለ አሁን ትንፋሽም ቃልም አጠራቸው። አስተያየታቸው “ምነው ዛሬ እግሬን በሰበረው!?” የሚሉ ይመስላሉ።

 ግን እንደምንም ብለው ለመቀጠል ሞከሩ። ድምፃቸውን ከአበበ ድምፅ ከፍ ለማድረግ እየጣሩ “ሰበንቲ…ፐርሰንት” አልቻሉም። “ምን ላይ ነበር ያቆምኩት…?” ለማለት የፈለጉ ይመስላሉ ባልንጀሮቻቸውን ቃኘት ቃኘት አደረጉ። እነርሱቴ “ራስህ ተወጣው!” ሳይሏቸው አይቀሩም… አበበ ቀጥሏል። 

“መለስ ዜናዊ ኢዝ ኤ ዲክታተር….” አሁን ጠቅላይ ሚኒስትሩ ከኛ በላይ ድምፅ ላሳር በሚመስል መልኩ ከአበበ በላይ ጮክ ብለው እና ድፍረታቸውን አሰባስበው፤ “ሰበንቲ ፐርሰንት ኦፍ ዘ ፖፕሌሽን ኢን አፍሪካ….” አሉ። ብሽሽቅ ነው የሚመስለው እንጂ የንግግራቸው አካል አይመስልም!

ድጋሚ አቋረጡ አበበ ግን የሚያቋርጥ አይመስልም በእንግሊዝ አፍ “እስክንድር ነጋ እና ሁሉም የፖለቲካ እስረኞች ይፈቱ፤ ምግብ ያለ ነፃነት ዋጋ የለውም! መለስ ዜናዊ አምባ ገነን ነው!” ብሎ እንቅጩን ነገራቸው።

 ጠቅላይ ሚኒስትሩ ቁና ቁና ሲተነፍሱ ኮምፒውተሬን አልፎ ሁሉ ይሰማ ነበር። በሆዴ “ይበልዎት አይሂዱ አላልኮትም ነበር!?” ብልም እውነቱን ለመናገር ግን አንጀቴን በልተውታል። አቶ መለስ ከትላንትናው የበለጠ  ቅዳሜ ደግሞ ሌላ ተቃውሞ እንደሚጠብቃቸው ጭምጭምታ ሰምቻለሁ። ከዋሽንግተን ዲሲ ወጣ ብሎ የሚገኘው ካምፕ ዴቪድ ድረስ ህዝቡን ለማመላለስ የተሰናዱ አውቶቡሶች መኖራቸውን የደረሰኝ ጭምጭምታ ያስረዳል።

እኔማ የሚሰማኝ አጣሁ እንጂ ቀድሞውኑም ይሄ ስብሰባ ይቅርብዎ ብዬ ነበር። ይሄን ግዜ እርሳቸውም በሆዳቸው “ምነው ምነው ምነው በቀረብኝ” የሚለውን ሙዚቃ ሊያዜሙ እንደሚችሉ እጠረጥራለሁ። ምንም ጠቅላይሚኒስትር ቢሆኑ ሰው አይደሉ እንዴ…!? ምክሬን ባለመስማታቸው መፀፀት ካልቻሉ እውነትም ሰውየው ጠቅላይ ሚኒስትር እንጂ ሰው አይደሉም ማለት ነው! ይህንን የጠቅላይ ሚኒስትሩን ቅስም ስብራት የሰማ አንድ ወዳጄ “ይሄኔ ጥሩ አዝማሪ ቢገኝ ይቺን ግጥም በል እስቲ ተቀበል ብሎ ማቀበል ነበር” ብሎኛል…

“አፄ መለስ ዜና እጅግ ተዋረዱ

ምግብ ብለው መጥተው አንጀት በልተው ሄዱ

አንተ አበበ ገላው እንደምን ቻልካቸው

መለስ ቀለስ ሲሉ ጎንበስ አረካቸው”

(አረ ጎበዝ ዜማ ፈልጉና ይችን ነገር ነጠላ ዜማ አደርገን እንልቀቃት በስንት ግዜ የተገኘ የግጥም አዚምን እንጠቀምበት እንጂ!) በነገራችን ላይ ከዚህ ጋር በተያያዘ አንዳንድ የህብረተሰብ ክፍሎች እንደሚሰጡት አስተያየት ከሆነ አቶ መለስ አዲሳባ ሲገቡ ወይ በጭፈራ ሞቅ ደመቅ አድርገን ካልተቀበልናቸው ወይ ደግሞ ለጥ ብለን ተኝተን ካልጠበቅናቸው በብስጭት ሊጨርሱን ይችላሉ ሲሉ ስጋታቸውን ገልፀዋል።

በመጨረሻም

ኦባማ ግን አራዳ መሆናቸው ነው ሰውየውን ጠርተው ልክ ልካቸውን የሚያስነግሯቸው!? የምር ሽምቅቅ አደረጓቸውኮ! (እኔ ልሸማቀቅ… ልላቸው ነበር አሁንማ አንዴ ጀምረውታል… ይወጡት እንግዲህ!)

የጠ/ሚኒስትር መለስ ዜናዊ በቡድን 8 ጉባኤ መጋበዝ

ዩናይትድ ስቴትስ ካምፕ ዴቪድ ዉስጥ በሚካሄደው የቡድን 8 ጉባኤ ላይ ጠቅላይ ሚንስትር መለስ ዜናዊ የውይይቱ ተካፋይ እንዲሆኑ መጋበዝ ልክ አይደለም በማለት ለተጨቆኑ ህዝቦች የሚሟገተው የጀርመን ድርጅት መጨረሻ ጋዜጣዊ መግለጫ አዉጥቷል። 

የኢትዮጵያ መንግስት ለውጭ ሀገር ድርጅቶች እና ባለሀብቶች መሬት በሊዝ የሚሰጥበት ፖሊሲ ትክክል አለመሆኑን ለተጨቆኑ ህዝቦች የሚሟገት አንድ የጀርመን ድርጅት ባለፈው አርብ ባወጣው የፕረስ መግለጫ ገልጿል። 

በዚሁ ሰባት በኢንዱስትሪ የበለፀጉ ምዕራብ አገራት እና ሩሲያ በሚካፈሉበት የቡድን 8 ጉባኤ ላይ ከአፍሪቃ ከተጋበዙት አራት መሪዎች መካከል ጠ/ሚ መለስ ዜናዊ አንዱ ናቸው። የዮናይትድ እስቴትስ ፕሬዚዳንት ባራክ ኦባማ በጉባኤው ላይ ከአፍሪቃውያኑ መሪዎች ጋ በአህጉሩ በየጊዜው የሚከሰተውን ረሀብና የምግብ እጥረትን መታገል በሚቻልበት ሁኔታ ላይ ይመክራሉ ተብሎ ይጠበቃል።

 ለተጨቆኑ ህዝቦች የሚሟገተው የጀርመን ድርጅት ተጠሪ ኡርሊሽ ዴሊዎስ ይህንኑ አስመልክተው በሰጡት አስተያየት፣ ጠ/ሚ መለስ ዜናዊ በሀገራቸው በሚከተሉት የመሬት ይዞታ የተነሳ በካምፕ ዴቪዱ ጉባዔ ላይ አፍሪቃን ወክለው ሊናገሩ አይችሉም። ለተጨቆኑ ህዝቦች የሚሟገተው ድርጅት ያወጣው ዘገባ ጠቅላይ ሚኒስትር መለስ ዜናዊን ጠቅሶ እንደገለፀው፣ በኢትዮጵያ የኔዘርላንድስን ያክል ስፋት ያለው መሬት ለውጭ ሀገር ባለሀብቶች ዝግጁ ተደርጓል። 

ግን የድርጅቱ ተጠሪ ዴሊዮስ እንደሚሉት፣ ይህ መሬት ሕዝብ የማይገለገልበት ባዶ መሬት ሳይሆን ከ100 000 የሚበልጥ የአባባቢው ህዝብ የኑሮ መሰረቱን የገነባበት ነው ሲሉ አሰራሩን ነቅፈውታል። 

 እና ቡድን 8 በዚሁ የመሬት ፖሊሲ አኳያ ሊወስደው ይገባል ያሉትን ርምጃ ሲያብራሩ፤ «መለስ ዜናዊ በሀገራቸው የሚከተሉት የግብርና ፖሊሲ ውጤት በ10 ሺ ለሚቆጠሩ አነስተኛ የኢትዮጵያ ገበሬዎች ምን ያህል አደገኛ እንደሆነ እንዲጠየቁበት እንፈልጋለን።

 ይህ ብቻ ሳይሆን በአገሪቱ ስለሚታየው የሰብዓዊ መብት ጥሰት በተለይም በመገናኛ ብዙኃን ላይ በሚወስዱት ጠንካራ ርምጃ፣ እና የኢንተርኔት አምደኞችን ፣ጋዜጠኞችን በሚያስሩበት አሰራራቸውም እንዲጠየቁበት እንፈልጋለን። እና እነዚህን የመሳሰሉ ጉዳዮች በፍፁም በቸልታ ሊታለፉ አይገባም። ካለበለዚያ በኢንዱስትሪ የበለፀጉት ሀገሮች ተአማኒነታቸውን ያጣሉ።» ኢትዮጵያ ውስጥ በብዙ ሺህ ሄክታር የሚቆጠር መሬት ለህንድና ለሳውዲ አረቢያ ባለሀብቶች እንደተሰጠ ይታወቃል።

 ኢትዮጵያን የመሳሰሉ የአፍሪቃ ሀገሮች ከእነዚህ ሁለት የእስያ አገሮች ጋ ባደረጓቸው ስምምነቶች፣ ከአፍሪቃውያቱ ሀገሮች ጋ በአጋርነት እንደሚሰሩ እና ሁለቱም ወገኖች ትርፋማ የሚሆኑበት አጋጣሚ እንደሚፈጠር ይናግራሉ። እና ባለሀብቶቹ ወደ አዳጊ አገሮች ሄደው ገንዘባቸውን በሚያሰሩበት ጊዜ፤ በርካታ የግብርና መሳሪያዎች ወደ አገሪቱ ሊገቡና የስራ ዕድል የሚፈጠርበት አጋጣሚም ሊኖር እንደሚችል የሚሰማው ሀሳብ ስህተት አለመሆኑን ኡርሊሽ ዴሊዎስ ቢናገሩም በተግባር እየታየ ያለው ሁኔታ የተለየ መሆኑን ነው የገለጹት።

 

« በርግጥ ሁለቱም ወገኖች ተጠቃሚዎች የሚሆኑበት አሰራር ኖሮ ቢሆን ኖሮ እኛ ሁኔታውን አንቃወመውም። ግን ኢትዮጵያ ለአንድ ሔክታር መሬት በአመት 90 ሳንቲም ብቻ ካገኘች ትርፏ ምኑጋ እንደሆነ አይገባንም። እና መሬትን ለውጭ ሀገር ባለሀብቶች የማከራየቱ ሁኔታ አንዳችም ትርፍ አያስገኝም።

 እስካሁን ድረስ የኢትዮጵያ መንግስት ይህ አሰራር ለአጠቃላይ የሀገሪቱ ኤኮኖሚያዊ ዕድገት ማለትም ኤክስፖርቱን የሚጠቅም እና የአካባቢውን ህዝብ ኑሮ ማሻሻል መቻሉን ማሳመኛ አላቀረበም። ስለሆነም ይሄ ሰፊ መሬትን ለውጭ ባለሀብቶች የማከራየቱ ፖሊሲ ሁኔታ የተሳሳተ አካሄድ ሆኖ እናየዋለን።»

Source: http://www.dw.de/dw/article/0,,15952039,00.html

Nepal urged to avoid Ethiopian style ethnic states

HOMRAJ ACHARYA ,

Why choose to have ethnic considerations in state formation in Nepal? One reason is that states with pronounced cultural diversity seem to have more difficulty in reaching democratic outcomes than ethnically homogeneous ones. 

To the extent that identity-based interests are already clustered geographically — which is not the case in much of Nepal, but is the case in a significant portion of it — it makes sense to build on this and attempt to turn it into a stabilizing feature, rather than ignoring it or wishing it away. But, the most compelling reason is simply that it has been demanded by significant groups of people and is widely understood to have been promised by all major political parties at various times.

Effective democracy depends on the practice of democracy at many levels, large and small. For this to have meaning, it must be accompanied by actual decision-making power. In the past, those with the power to make policies and decisions had either been established members of the power structure or in its close periphery. This has meant that capacity-building has been minimal. Decentralization of power is essential for building capacity in the long run. Regional or federal arrangements provide a platform for developing an understanding of the practice of governance.

There is wide agreement among scholars who have looked at this issue that large parts of Nepal simply do not have a majority, or even a plurality of a particular ethnic or linguistic group. It would not be possible to create a Nepal that consists entirely of ethnically-based states, while remaining true to population realities. 

Yet, in cases where such a state can be created with a true majority or plurality, and where such a state has been demanded, it would be wise to craft boundaries and, when possible, a state name to reflect the ethnic, linguistic and cultural heritage of that region of Nepal. Nothing is lost to the country as a whole to have federal states whose boundaries and names reflect an existing reality in regards to the composition of its population.

It must, of course, be understood that using ethnic heritage as a basis of state boundary creation and naming is not the same as saying that a state “belongs” in some way to its largest ethnic group. It is not necessary to be part of a particular ethnic group to share in the sense that a state has a particular character influenced by its population make-up.

 It is not necessary to be a Tharu to be a proud resident of a heavily populated Tharu region, understanding the language and identifying with the unique flavor that Tharu culture adds to the rich cultural mix of one’s home region. Ideally, the creation of states – including ethnic states where it applies — can encourage a sense of pride and healthy competition to make one’s home state the “best” place to live, and to find a creative and unique niche for competing that effectively uses the resources of the state.

Of course, in the matter of ethnic states, a great deal has to do with the way that ethnicity is understood, and whether an “in group/out group” power dynamic is set up. This is always a danger, but it is already a danger in Nepal. Failing to recognize ethnicity where it matters, and where it is already a factor and a motive for agitation, will not remove the danger of oppositional identity politics.

The danger comes, of course, if discriminatory laws are created within those states. But that can best be controlled by ensuring that federal non-discrimination laws have primacy and that the judiciary is effective. Every effort must be made to ensure that recognizing the contributions and heritage of one population, and its historic presence in a state, by honoring the state with their name is not a license to discriminate against others.

Giving consideration to the economy, ethnic and linguistic realities and sustainable tax base for the states to generate funds, the Federal Republic of Nepal would benefit by having 10 to 15 states, of which no more than half reflecting linguistic and ethnic identity. When considering this, the federal constitution would need to direct the states where no state will establish, promulgate, or otherwise declare any laws, policies or directives (or support practices and activities) that discriminate against any group based on ethnicity, language, caste, religion, or origin.

 A state ignoring the federal constitution may, after appropriate and formalized series of warnings through the Supreme Court, have its independence revoked and be ruled directly by federal authority. Certainly, Nepal must avoid the Ethiopian example, in which the preamble of the constitution avoids the words “Ethiopian people” but talks instead of the “nations, nationalities, and peoples of Ethiopia.” Article 8 (1) stipulates that the sovereign power resides in the nations, nationalities and peoples of Ethiopia, while Article 39 (1) goes the furthest, even granting the right of secession.

 Whatever the rationale and impact in Ethiopia, we would view this in the case of Nepal as profoundly unwise. It must be clear that the nation’s legitimacy does not derive from ethnic, linguistic, caste and other groups, but from the Nepali people as individuals and as a whole polity. Legitimacy derives from the consent of the governed as thinking individuals, not as representatives of a type.

Source: www.thehimalayantimes.com, Himalayan Times.

Trials of Politicians, Journalists Test Ethiopia’s Anti-Terrorism Law

By Peter Heinlein (VOA)

ADDIS ABABA – In Ethiopia, a series of high-profile trials is being closely watched as a test of recently-enacted anti-terrorism legislation. A three-judge federal panel is hearing the trials of as many as 150 people arrested on terrorism-related charges last year, including prominent politicians and journalists.

 

Almost every week for the past few months, a small group of journalists and diplomats has gathered at Addis Ababa’s Lideta federal court complex to attend terrorism trials.The most high-profile is the case of journalist Eskinder Nega, recent winner of the PEN America “Freedom to Write” Award, and Andualem Arage, who had been one of the rising stars in Ethiopia’s political opposition. 

They are accused of collaborating with the outlawed Ginbot Seven (May 15th) political party to carry out terrorist attacks. U.S. Ambassador to Ethiopia Donald Booth was in the courtroom last week when a verdict in the case was due, but the judges postponed the announcement till mid-June, saying they needed more time. 

Among the other trials before the court was the case of two Swedish journalists captured in the restive Ogaden region in the company of members of the outlawed Ogaden National Liberation Front, or ONLF. The journalists were convicted of supporting terrorism, and given 11-year prison terms. In another case, the deputy editor of a now-defunct independent newspaper and a columnist for another paper were convicted of plotting terrorist acts. Both received long sentences.

Then there is the case of a senior United Nations security official who played a key role last year in negotiating the release of two World Food Program employees abducted in the Ogaden. Shortly after the release, the U.N. officer was arrested and charged with having ties to the ONLF. Almost forgotten has been the case of more than 100 ethnic Oromo political activists. Prosecutors have alleged they were involved with the outlawed Oromo Liberation Front, or OLF. 

Oromos are the largest of Ethiopia’s ethnic groups, and the defendants include top leaders of the two main Oromo opposition parties, as well as former members of parliament. The sheer number of these cases has drawn international attention to Ethiopia’s anti-terrorism legislation. The law was passed in 2009. and came into full effect last year when Ginbot Seven, the ONLF, the Oromo Liberation Front, and al-Qaida were declared terrorist groups.

In a report titled “Dismantling Dissent”, the rights group Amnesty International accuses Ethiopia of  systematically using the law and the pretext of fighting terrorism to silence internal critics. Amnesty researcher Claire Beston was expelled from Ethiopia last August shortly after meeting with senior Oromo opposition leaders Bekele Gerba and Olbana Lelisa. Both men were arrested days later on terrorism charges. 

Beston says critics of Ethiopia’s ruling party appear to be the law’s main targets. “Since the law has been introduced, it’s been used more to prosecute opposition members and journalists than persons who might be committing so-called terrorist activities,” he said.The once-busy headquarters of the Oromo Federal Democratic Movement, Ethiopia’s largest Oromo party, is deserted these days. OFDM Deputy Secretary General Bekele Nega says the arrests of activists such as Bekele Gerba and Olbana Lelisa have frightened supporters away. “This is what the government wants. 

This is the message they are sending to the people. Don’t work with these opposition groups. They are terrorists. I’ll imprison you, just like Bekele, just like Olbana, so they don’t come, fearing imprisonment, fearing torture,” he said.Government spokesman Shimeles Kemal strongly denies there is any intent to crack down on ethnic Oromos. He accuses opposition groups of trying to steer the issue to their own advantage.

“[The] government does not espouse a policy that would precisely target certain members of ethnic groups, isolating them, and prosecuting them. So you journalists, you should not stick an ethnic tag to cases. You should be careful because it would sound like the government is prosecuting a certain tribe or ethnic group. This is misleading,” he said. 

Shimeles and other officials, including Prime Minister Meles Zenawi have also rejected the charge that Ethiopia uses anti-terrorism laws to suppress dissent. They allege that terrorists have used journalism and politics as a cover for their nefarious activities. Opposition leaders point out, however, that none of the defendants is accused of carrying out an actual terrorist attack, and that Ethiopia has remained relatively free of terrorism despite its location in one of the world’s most volatile regions.

The African Commission on Human and Peoples’ Rights this month approved a resolution expressing alarm at Ethiopia’s prosecution of journalists and political opposition members. The resolution calls on Ethiopia to remove the anti-terrorism law’s restrictions on freedom of expression.

በሱዳን የሚገኙ ኢትዮጵያውያን በስጋት ላይ ናቸው

ኢሳት ዜና:- ግንቦት ፱ (ዘጠኝ) ቀን ፳፻፬ ዓ/ም

ሱዳን የሚገኙ የኢትዮጵያ ስደተኞች የደህንነት ዋስትናቸው ከጊዜ ወደ ጊዜ አደጋ ውስጥ እየወደቀ መምጣቱን ተናገሩ።

 ስማቸው እንዳይጠቀስ የፈለጉ ስደተኞች ለኢሳት እንደገለጡት ፣ የኢትዮጵያ መንግስት በወንጀለኝነት የሚጠረጥራቸውን በሱዳን ውስጥ የሚኖሩ ኢትዮጵያውያንን፣ የአገሪቱ መንግስት አሳልፎ እንዲሰጠው የሚያስችል ስምምነት ማድረጉ፣ በህልውናቸው ላይ ተጨማሪ ስጋት ፈጥሯል።

የሱዳን መንግስት የመለስን መንግስት ተቃውመው ወደ አገሩ የሚገቡ ኢትዮጵያውያንን እያሳለፈ እንደሚሰጥ ቢታወቁም፣ በሁለቱ መንግስታት መካከል ትናንት የተፈረው ወንጀለኞችን የመለዋወጥ አዲስ ስምምነት፣ የበርካታ ኢትዮጵያውያንን ህልውና አደጋ ላይ የሚጥል ነው።

 በስምምነቱ መሰረት ወንጀለኛ የሚባሉት የመለስን መንግስት የሚቃወሙ ሁሉ ናቸው የሚሉት አንድ ለስምምነቱ ቅርበት ያላቸው ዲፕሎማት፣ የሱዳን መንግስት አለማቀፍ ህግጋትን በሚጥስ መልኩ እንዲህ አይነት ስምምነት መፈራረሙ፣ የመለስ መንግስት የኢትዮጵያን መሬት ለሱዳን ቆርሶ መስጠቱ የአገሪቱን መንግስት በማስደሰቱ የመጣ ሊሆን እንደሚችል ገልጠዋል።

 የመለስን መንግስት የሚቃወሙ እና በሱዳን ጥገኝነት የጠየቁ በርካታ ኢትዮጵያውያን መኖራቸውን ያወሱት ዲፕሎማቱ፣ ስምምነቱ ኢትዮጵያውያን በአገር ውስጥ የሚደርስባቸውን ጭቆና ሸሽተው ወደ ሱዳን እንዳይገቡ የሚያደርግ ነው ሲሉ አክለዋል።

በሱዳን የሚኖሩ ኢትዮጵያውያን እንደሚሉት ወትሮም ቢሆን በቂ ከለላ የማይሰጣቸው የተባበሩት መንግስታት ድርጅት የስደተኞች ኮሚሽን፣ አዲሱን ስምምነት ባለመቃወሙ ማዘናቸውን ገልጠዋል። የሱዳን መንግስት በሽብረተኝነት ወንጀል የተከሰሰውንና በእስር ላይ የሚገኘውን አቶ አንዱአለም አያሌውን ለኢትዮጵያ መንግስት አሳልፎ መስጠቱ ይታወቃል።

ማህበረ ቅዱሳንን በመንግስት የማስመታቱ ሴራ ቀጥሏል

ኢሳት ዜና:- ግንቦት ፱ (ዘጠኝ) ቀን ፳፻፬ ዓ/ም

ማህበረ ቅዱሳን በሚያሳትማቸው ልሳኖቹ በዋልድባ በሚገነባው የስኳር ፐወሮጀክት ዙሪያ መንግስትን የሚደግፍ ዘገባ ያላተመበትን ምክንያት እንዲያስረዳ  በጠቅላይ ቤተ-ክህነት ተጠየቀ።

በቤተ- ክህነት የሰንበት ት/ቤቶች ማደራጃ መምርያ ለማህበሩ በፃፈው ክስ አዘል ደብዳቤ፦ “በዋልባ ገዳም አካባቢ የሚካሄደውን ግዙፍ የስኳር ልማት ፕሮጀክት በተመለከተ ጠቅላይ ቤተ ክህነት ያወጣው መግለጫ በማኅበሩ ልሳናት ላይ ለምን እንዳልተዘገበ  ማህበሩ  በጽሁፍ መልስ ይሰጥበት ዘንድ ጠይቋል።

ከስኳር ኮርፖሬሽን ሚኒስትሩ ከ አቶ አባይ ፀሀዬ ጋር ወደ ዋልድባ ሄደው የነበሩት የቤተ-ክህነት ተወካዮች ከጉዟቸው መልስ በ ኢትዮጵያ ቴሌቪዥን ቀርበው በሰጡት መግለጫ፤ እየተካሄደ ያለው የስኳር ፕሮጀክት የዋልድባን ገዳም ይዞታ እንደማይነካ፤ ይልቁንም የፕሮጀክቱ ግንባታ ለመነኮሳቱ ጠቀሜታ እንዳለው መግለፃቸው ይታወሳል።

በወቅቱ ለተለያዩ ሚዲያዎች ፍጆታ እንዲውል በማለት በጽሁፍ የበተኑትም ጋዜጣዊ መግለጫ በቴሌቪዥን ቀርበው የተናገሩትን ይበልጥ የሚያጠናክር ነው። የገዳሙ መነኮሳት እና የ አካባቢው ነዋሪዎች  የ አቶ አባይ ፀሀዬም ሆነ የቤተ-ክህነት ተወካዮቹ መግለጫ ውሸት እንደሆነ በተደጋጋሚ ሲናገሩ ይደመጣሉ።

የቤተ-ክህነት ወኪሎች ወደ ዋልድባ ባቀኑበት ወቅት የማህበረ-ቅዱሳን ጋዜጠኞችም  ሁኔታውን ተከታትለው  ለመዘገብ ወደ ስፍራው ያመሩ ሲሆን፤ ከጉዟቸው መልስ ግን  “የቤተ-ክህነት ሰዎች ስለሰጡት መግለጫም “ሆነ  “ራሳቸው በአካል ስላዩት እውነታ” ከመፃፍ ተቆጥበዋል።

የማህበሩ ልሳናት ጋዜጠኞች ስላዩት እውነታ ከመዘገብ የተቆጠቡት፤ጋዜጠኞቹ ያረጋገጡት ነገር የመንግስት ባለውልጣናት እና የቤተ-ክህነቱ ተወካዮች ከሰጡት መግለጫ ጋር የሚጋጭ  ነው።የቤተ-ክህነቱ ተወካዮች የሰጡት መግለጫ በውሸት የታጀለ ነው። የስኳር ፕሮጀክቱ ጠቀሜታው ባይስተባበልም፤ የገዳሙን ህልውና አጠያያቂ አድርጎታል።የተረጋገጠው እውነታ ይኸው ነው።

ልሳናቱ  ቢዘግቡ ይህን ነበር የሚዘግቡት። ይህን ከመዘገብ የተቆጠቡት መንግስትና አንዳንድ የማህበሩ ፀሮች ማህበሩን በፖለቲካ ጠምዝዞ ለመጣል እያደረጉት ላለው ሴራ በር ላለመክፈት ነው” ብሏል-አንድ ስሙን መግለጽ ያልፈለገ የማህበሩ አባል ለኢሳት በሰጠው አስተያዬት።

”…ይሁንና ይህን ያህል ጥንቃቄ ቢደረግም ይባስ ብሎ የሀሰት መግለጫ ለምን አልተዘገበም?” የሚል ክስ አዘል ጥያቄ መቅረቡ አስገራሚ ነው”ያለው ይኸው የማህበሩ አባል፤ “ማህበሩ በነሱ ሥልጣን ስር ስለሆነ በሚያትማቸው ጋዜጦች የነሱ ሀሰብ ግዴታ መውጣት እንዳለበት ማሰባቸውም፤እጅግ አደገኛ የአፋኞች አስተሣሰብ ነው”ብሏል።

ሌላው አስገራሚው  በጠቅላይ ቤተ-ክህነት የሰንበት ትምህርት ቤቶች ማደራጃ መምሪያ ሃላፊ በመምህር ዕንቁ-ባህርይ ተከስተ  ስም እና ፊርማ  ለማህበረ-ቅዱሳን ጽህፈት ቤት የተፃፈው ክስ አዘል ደብዳቤ ከቅዱስ ሲኖዶስ እና ከፓትርያርኩ ጽህፈት ቤቶች በተጨማሪ ለፌዴራል ጉዳዮች ሚኒስቴር፣ ለብሔራዊ መረጃና ደህንነት አገልግሎት እና ለፌዴራል ፖሊስ ኮሚሽን ግልባጭ መደረጉ ነው።

ቀደም ሰል የህወሀቱ መስራች አቦይ ስብሀት ነጋ እና የፌዴራል ጉዳዮች ሚኒስትሩ አቶ አባይ ፀሀዬ የማህበረ ቅዱሳንን አመራሮች ቢሯቸው ድረስ ጠርተው ማስፈራራታቸው፤ በቅርቡ ደግሞ አቶ መለስ ዜናዊ በፓርላ ሪፖርት ሲያቀርቡ ማህበሩን የአክራሪዎች ስብስብ እንደሆነ አስመስለው መዝለፋቸው ይታወሳል።

የአቶ መለስ ሦስት ትልልቅ ፍርሀቶች

 By መ/ር ቀለሙ ሁነኛው, Finote Netsanet

የሰው ልጅ ምን ቢጀግን ጥቂት ፍርሃት በውስጡ ትኖራለች፡፡ ይህች ቅንጣት ፍርሃት በእድሜ ርዝማኔ እያቆጠቆጠች ጀግንነቱን ልትሸረሽረው ትችላለች፡፡ “የውሃ ጠብታ አለትን ትበረብራለች” እንዲሉ፡፡ ከሁሉም በላይ የሰው ልጅ አይቀሬውን ሞት ይፈራል፡ ፡ ምን ቢቸገሩ ምድራዊ ህይወት ታጓጓለች፡፡ የኢራቁ ሳዳም ሁሴን በአሜሪካ መራሹ ህብረ ብሄር ጦር ላይ ሲፎክሩ ከርመው በመጨረሻው ከተሸሸጉበት ጉድጓድ ወጥተው በስቅላት የሞትን ፅዋ ተጎነጩ፡፡ 

ቅምጥሉ ሙአመር ጋዳፊ ተቃዋሚዎቻቸውን “በረሮዎች፣ አይጦች . . .” እያሉ ሲዝቱባቸው ቆይተው ተሸሽገው ከነበረበት የውሃ መውረጃ ቱቦ ውስጥ ሲያዙ “Don’t kill me” ሲሉ በፍርሃት ተንቀጠቀጡ፡፡ ወኔ ከዳቸውና ሞታቸው የተራ ወሮበላ ሞት ሆነ፡፡ ሞትን ፈርተው መኖርን ቢመኙም በነገሱባቸው ረጅም አመታት የሰሩት ግፍና ኢ-ሰብአዊ ተግባር ህይወትን ነፈጋቸው፡፡ ወደ ገፅ 14 ይዞራል.... ወደ ገፅ 8 ይዞራል.... በአለማችን ላይ ብዙዎች ራሳቸውን በሞት ይቀጣሉ፡፡ በህይወት ሳሉ ከመሰቃየት ለዘዓለለም መሰናበት ዕረፍት መስሎ ይታያቸዋል፡፡

 በኢትዮጵያውያን ዘንድ የምን ጊዜም ጀግናችን አድርገን የምናስባቸው አፄ ቴዎድሮስ በጠላት እጅ መውደቅን ፈርተው ሞትን ደፈሩ፡፡ በውርደት ከመኖር በሞት መሰናበትን መረጡ፡፡ “ስም ከመቃብር በላይ ይውላል” እንዲሉ ስማቸው ምንጊዜም ህያው ሆኖ ይኖራል፡፡ ሕወሓት/ኢህአዴግን ከሦስት አስርት ዓመታት በላይ የመሩት ጠቅላይ ሚ/ር መለስ ዜናዊ በ17 ዓመታት መራር ትግል ውስጥ የነበራቸውን ሚና በተመለከተ አያሌ ፀሐፍት ብዙ ብለዋል፡፡ የትግል አጋሮቻቸው ይመሰክራሉ፡፡ 

አቶ መለስ በጦር ግንባር ላይ በመሰለፍ ረገድ የነበራቸው ድርሻ ኢምንት እንደሆነ ይነገራሉ፡፡ ጠብመንጃ ደግነው ምላጭ የሳቡባቸው ወቅቶች ከፍ ሲል ከነ ጄኔራል ሀይሎም አርአያ ዝቅ ሲል ደግሞ ከነታምራት ላይኔና ተፈራ ዋልዋ ተርታ አያሰልፋቸውም፡፡ እሳቸው ትናንትም ሆነ ዛሬ የፖለቲካው ቁማር ዘዋሪ ናቸው፡፡ የቀበሮ ጉድጓድ ውስጥ መሽገው የእነ ማኬቬሌንና የእነ ማኦሴቱንግን ፍልስፍና የሚያጠኑ ተጋዳላይ ነበሩ፡፡ በወቅቱ ለፍርሃት የሚዳርጓቸውን ነገሮች ለማስወገድ ጊዜ አያባክኑም፡፡ ዛሬም ቢሆን ከጨዋታ ውጭ ማድረግን ተክነውበታል፡፡

 ፍርሀት አንድ፡- ዘፈንና ዘፋኞችን (ሙዚቃ) መፍራት የጥንቶቹ ነገስታት በጦር ሜዳ ውሏአቸው ለሚያስመዘግቡት ድል ሽለላና ፉከራ ወኔ አቀጣጣይ መሣሪያዎች ናቸው፡፡ ጀግኖች አባቶቻችን እየሸለሉና እየፎከሩ በዋሉበት የጦር ሜዳ ድልን ዘክረዋል፡፡ ሕወሓት ሽምቅ ተዋጊዎች የጀግና ዘፈን ሞተራቸው ነበር፡ ፡ በተፋፋመ ጦርነት ላይ እያሉ ከበስተኋላ የሚሰሙት የከበሮ ድምፅና የክራር ቅኝት እንዲሁም ዘፈን ደረታቸውን ለጥይት እንዲሰጡና ጥለው እንዲወድቁ ያጀግናቸው ነበር፡፡ 

በጦሩ መሀል የሚቋቋሙት የኪነት ቡድኖች ከተዋጊው ጀርባ ጠብመንጃ ካነገበው ሽምቅ ተዋጊ የማይተናነስ የጀግንነት ተግባር ፈፅመዋል፡፡ ወታደራዊው ደርግም ከወያኔና ከሻዕቢያ ጋር በነበረበት ጦርነት ይህንን ለመጠቀም ሞክሯል፡፡ በየክፍለ ጦሩ የኪነት ቡድኖችን እያቋቋመ የጦር ሠራዊቱን የውጊያ ሞራል ለመገንባት ጥሯል፡፡ አልፎ ተርፎ ነፍሱን ይማረውና ታዋቂውን ድምጻዊ ጥላሁን ገሰሰን ከታዋቂ የሙዚቃ ባንድ ጋር ወደ ሰሜን አዝምቶ ነበር፡፡ ጥሌ በመረዋ ድምፁ፡-
“ግፋ በለው፣
ገስግስ በለው
ግደል ተጋደል በርታ ወገኔ
በጥንቱ ታሪክ በባትህ ወኔ”
እያለ ሲዘፍን ሠራዊቱ ከፍተኛ ድልን ተቀዳጅቷል፡፡ አቶ መለስ የስልጣን ኮርቻው ላይ ከወጡ በኋላም በህዝብ ዘንድ የሚወደዱ ድምፃውያን የዘፈን ግጥሞቻቸው የሰነቁትን ጭብጥ በብርቱ ይፈትሹ ነበር፡፡ ባንድ ወቅት ኦነግ የሽግግር መንግስቱን ጥሎ ከአገር ከወጣና የትጥቅ ትግል ካወጀ በኋላ ኦሮሚያ ክልል ላይ የነበረው እንቅስቃሴ ያሰጋቸው አቶ መለስ የኦህዴድ ከፍተኛና መካከለኛ ካድሬዎችን ሰብስበው ወርፈዋቸዋል፡፡ “ከሺህ የኦህዴድ ካድሬ የፀጋዬ ደንዳና አንድ ሙዚቃ አገር ያናውጣል፡፡” ሲሉ የካድሬዎችን ብቃት ተችተዋል፡፡ 

በዘመናችን ስማቸው በፍጥነት ገንኖ ከወጡ ድምጻውያን መሀከል ወጣቱ ሙዚቀኛ ቴዎድሮስ ካሳሁን “ቴዲ አፍሮ” ተወዳዳሪ አይገኝለትም፡፡ በተለይም ወጣቱ “. . . አዲስ መንግስት እንጂ ለውጥ መቼ መጣ” የተሰኘው የሙዚቃ ግጥም ለአቶ መለስ ግዙፍ መርዶ ሆነ፡፡ ኢህአዴግ ለአመታት የኳተነበትን የልማትና የዕድገት ፕሮፓጋንዳ የቴዲ አንድ ዘፈን መሬት ላይ ፈጠፈጠው፡፡ አርቲስቱም በአቶ መለስ ጥርስ ውስጥ ገባ፡፡ ቴዎድሮስ ካሳሁን በሕዝብ ዘንድ ያለውን ዝና ለማደብዘዝ ለኢትዮጵያ ሚሊኒየም ቴዎድሮስ ታደሰ በክብር ታጅቦ ከአሜሪካ አዲስ አበባ ገባ፡፡ 

ሚዲያዎች ሁሉ ያን ሰሞን ቴዎድሮስ ታደሰን አነገሱ፡፡ የቴዲ አፍሮ ሙዚቃዎች በኢቴቪ እና በሬዲዮ እንዳይተላለፍ መመሪያ የተላላፈ ይመስል ዛሬም ቢሆን በተከታታይ አይቀርቡም፡፡ አቶ መለስ ወደረኞቻቸውን የሚበቀሉት ቀናት ቆጥረውና አድብተው በመሆኑ አርቲስቱ በመኪናው ሰው ገጭቶ ገድሏል በሚል ሰበብ ተከሶ ዘብጥያ ወረደ፡ ፡ አቶ መለስም የፍርዱ ሂደት በሚታይበት ሰሞን “የአዲስ አበባ ህዝብ ብዙ መሠረታዊ ችግሮች እያሉበት አንድ ዘፋኝ ለምን ታሰረ ብሎ ይጮሀል” ሲሉ ተናገሩ፡፡ 

የድምፃዊው መታሰር ግን እጅግ የላቀ እውቅናን አስገኘለት እንጂ አልጐዳውም፡፡ በሚሊዮን በሚቆጠር ኢትዮጵያዊ ልብ ውስጥ ዛሬም እንደገነነ አለ፡፡ ለፋሲካ በዓል በለቀቀው አልበሙ ምድሪቱ እየተናወጠች ስናይ ህዝቡ ለእሱ ያለውን ፍቅር እናስተውላለን፡፡ ሁሉም የዘፈኖቹን የግጥም ስንኞች እንደ እውቀት ደረጃው እየመረመረ  ከኢህአዴግ ፖለቲካ ጋር ሲያያይዘውና ከኢትዮጵያዊነት ጋር ሲያቆራኘው ይደመጣል፡፡ እርግጥ የቴዲ አፍሮ አልበም በተለቀቀ ቁጥር በኢህአዴግ ቤት የፍርሃት መርዶ በኢትዮጵያውያን ዘንድ የምስራች እንደሚሆን ጥርጥር የለውም፡፡ ካንድ የመድፍ ጥይት የአንድ ክራር ቅኝትና የከበሮ ድለቃ ለህወሓቶች የላቀ ዋጋ እንዳላቸው ጠንቅቀው ያውቃሉ፡፡ 

ለዚህም ከነሱ ርዕዮት ፈንገጥ ባሉ አርቲስቶች ላይ የማይቀኙት፡፡ ፍርሃት ሁለት፡- መያዶች NGO (መንግስታዊ ያልሆኑ ድርጅቶች) ለህወሓት /ኢህአዴግ ድል የመያዶች አስተዋፅኦ የላቀ ነበር፡፡ ደርግ ይከተለው የነበረው የሶሻሊዝም ርዕዮት ዓለም (Ideology) ከምዕራቡ ዓለም ጋር በብርቱ ያቃቃረው እንደነበር ይታወቃል፡፡ ኮሎኔል መንግስቱ በየአደባባዩ ክንዳቸው እስኪዝል ድረስ የአሜሪካንን ኢምፔሪያሊዝም ማውገዛቸውና የኢትዮጵያ ጂኦግራፊያዊ አቀማመጥ በአሜሪካ መንግስት ዘንድ ተፈላጊ በመሆኑ በወቅቱ ህወሓት በምዕራቡ ዓለም ተቀባይነት ነበረው፡፡ በዚህ መነሻነት በሰብአዊ ድርጅቶች ሰበብ የህወሓት መሪዎች ጠቃሚ መረጃዎችን ያገኙ ነበር፡፡ አልፎ ተርፎ በእርዳታ ሰበብ ኢኮኖሚያዊ ድጋፍም ነበራቸው፡፡

 በወቅቱ ህወሓት ድል አድርጎ በተቆጣጠራቸው አካባቢዎች መያዶች ያደረጉት የምግብና የቁሳቁስ እርዳታ በምስጢር ተሸጦ ለጦር መሣሪያ መግዣ እንደዋለ የቢቢሲ ቴሌቪዥን ጣቢያ ባንድ ወቅት እንደ ዘገበውና አቶ መለስን እንዳስቆጣቸው ይታወቃል፡፡ ከዚህ አንጻር በምርጫ 97 ዓ.ም የውጭ እርዳታ ድርጅቶች (መያዶች) የምርጫው ውጤት የተጭበረበረ መሆኑን አሳማኝ መረጃዎችን በመያዝ ለአሜሪካና ለአውሮፓ ህብረት ማቀበላቸው ኢህአዴግን በብርቱ አሸብሮታል፡፡ በምስራቅ ኢትዮጵያ ኦብነግን ለመውጋት በተደረገው መጠነ ሰፊ ዘመቻ በክልሉ ሠላማዊ ህዝብ ላይ የተፈፀሙ ኢ-ሰብአዊ ድርጊቶች ይፋ በማውጣታቸውና የኢህአዴግ መንግስትን የሚያሳጡ በመሆናቸው እንደ ቀይ መስቀል የመሳሰሉ ሰብአዊ ድርጅቶች በአካባቢው  እንዳይንቀሳቀሱ እስከ ማገድ ተደርሷል፡፡

 አንዳንዶቹም ድርጅታቸውን ዘግተው ከአገር እንዲወጡ ተደርጓል፡፡ በወሰዷቸው ጊዜያዊ እርምጃዎች ያልረኩት አቶ መለስ አሳሪ ህጎችን ለመደንገግ ጊዜ አላበከኑም፡፡ ሀገር በቀል እና የውጭ መያዶችን እንቅስቃሴ የሚያሽመደምድ ህግ በፓርላማ ፀድቆ ተግባር ላይ ዋለ፡፡ ታላላቅ የአለም የሰብአዊ መብት ድርጅቶችና የምዕራቡ ዓለም መንግስታት በብርቱ ቢቃወሙም አቶ መለስ “ወይ ፍንክች የአቦይ ዜናዊ ልጅ” ሲሉ በአቋማቸው ፀኑ፡፡ ዛሬ የእያንዳንዱን መያድ /NGO እንቅስቃሴ ኢህአዴግ በአይነ ቁራኛ ነው የሚከታተለው፡፡ ፍርሃት ሦስት፡- ጋዜጠኞችን መፍራት በየትኛውም ዓለም የሚታተሙ ጋዜጣዎች ያለ ጋዜጠኞች አይታሰቡም፡፡ 

አንድ ጋዜጠኛ የዘወትር ተግባሩ እውነትን ያለ ማድላት አንጥሮ በማውጣት ለህዝብ ማቅረብ ነው፡፡ በአደጉት አገሮች ለአገር ሕልውና የሚያሰጋ ድርጊት እንኳን ቢሆን ጋዜጠኛው ምስጢሩን ፈልፍሎ ለአደባባይ ያበቃዋል፡፡ ለአብነት ያህል እንኳን ብንጠቅስ አሜሪካ በጓንታናሞ ቤዝ በምታጉራቸው እስረኞች ላይ የምትፈፅመውን ድብቅ ኢ-ሰብአዊ ተግባር ፈልፍለው አውጥተዋል፡ ፡ አሜሪካ በተለይም በአረቡ አለም ዘንድ ውግዘት ገጥሟታል፡፡ እንደዚሁም በኢራቅ ውስጥ የአሜሪካን ወታደሮች በእስረኞች ላይ ይፈፅሙ የነበረውን አሰቃቂ ተግባር ይፋ አድርገውታል፡፡

 ሌላው አስገራሚ ነገር የአሜሪካን 42ኛው ፕሬዚደንት የነበሩት ቢል ክሊንተን ሥልጣን ላይ እያሉ ሞኒካ ከምትባል ሴት ጋር በሚስጥር መማገጣቸውን ለአለም ህዝብ ይፋ ያደረጉት (ፕሬዝዳንቱን ፍርድ ፊት ያስቆሙት ጋዜጠኞች ነበሩ፡፡) ይሄ ታዲያ የሚቻለው አፍሪካ ውስጥ እንዳይመስላችሁ፡፡ አሜሪካ ወይም እንግሊዝ፣ ፈረንሳይ፣ ጣሊያን በመሳሰሉ ዴሞክራሲ በጐለበተባቸው አገራት ነው፡፡ ህወሓት/ኢህአዴግ ባካሄደው የ17 ዓመታት እልህ አስጨራሽ ትግል ውስጥ የጎላ አስተዋፅኦ ካበረከቱ ጋዜጠኞች መሀከል ደራሲና ጋዜጠኛ በአሉ ግርማን የሚወዳደረው የለም፡፡ 

ደርግን የሚያህል አስፈሪና “ሰው በላ” መንግስት የአደባባ ህፀፁን በብዕር መንቀፍ ውጤቱ ሞት ነው፤ ያውም በአደባባይ መረሸን (አብዮታዊ እርምጃ! ኦሮማይ!) በመንቀፉ እሱም የሞትን ፅዋ ተጎንጭቷል (ኦሮማይ) የበዓሉ ግርማ የብዕር ትሩፋቶች ዘመን ተሻጋሪ እንደሆኑ አያሌ ምሁራን ይመሰክራሉ፡፡ በኢትዮጵያ የስነ ጽሁፍ ታሪክ ውስጥ ታላቅ ለውጥ ያመጣ በአፃፃፉ ቴክኒክና በአቀራረቡ ወደር ያልተገኘለት ደራሲ ነበር፡፡ መንግስቱ ኃ/ ማርያም እንኳን በብርቱ ያደንቁት እንደነበር ተናግረዋል፡ ፡ ነፍሱን ይማረውና ደራሲ ስብሃት ገ/እግዚአብሄርም  መንግስቱ ኃ/ማርያም እንዳላስገደሉት በእርግጠኝነት ተናግሯል፡፡ በዓሉን ኦሮማይ የሬሳ ሳጥኑ ሆነ፤ መሞቻውና መቀበሪያው፤ በጦር መሣሪያ ለመድፈር  የሚያስፈራውን ደርግ በብዕሩ ደፈረ፡፡

 እንግሊዛዊው ደራሲ ጆርጅ አርዌል “Animal farm” በተሰኘው ዘመን በማይሽረው ልቦለድ ድርሰቱ ገሀድ ያወጣውን የነስታሊንን ገመና አካሄድ ተከትሎ ከኮሎኔል መንግስቱ ጀምሮ እስከ ዝቅተኛ ሹማምንት ድረስ በገፀ ባህሪነት የሳለበት ኦሮማይ በህወሓት በተለይም በሻዕቢያ ዘንድ ፍፁም አይወደድም፡፡ የእነሱም ገመና ተዳሷልና፡፡ በጦርነት ወቅት በጦር ሜዳ የዋሉ ከፍተኛ ማዕረግ የነበራቸው መኮንኖች ስለ በዓሉ ግርማ ድፍረት የሚናገሩት በአግራሞት ነው፡፡ በዓሉ ጥይት በጆሮ ግንዱ ስር እያለፈ ከወታደሩ ጋር የቀበሮ ጉድጓድ ወስጥ ሆኖ ሀቁን ይዘግብ እንደነበር ይመሰክሩለታል፡፡ ዛሬም ቢሆን ጋዜጠኞች የአቶ መለስ ብርቱ ስጋቶች ናቸው፡፡ ለእሳቸው የአንድ ጋዜጠኛ ፅሁፍ የኔቶ ሠራዊት በጋዳፊ ጦር ላይ ካዘነባቸው አደገኛ ቦምቦች በላይ ይገዝፉባቸዋል፡፡

 የኔቶ ቦምብ የደረመሰው የድንጋይ ክምርና ተራውን ወታደር ሲሆን ጋዜጠኛው ብዕር ግን የሚያዘንበው የቃላት ናዳ በአቶ መለስና በሚመሩት ሥርዓት ላይ ያነጣጠረ ነው፡፡ የእሳቸው ኢህአዴግ የሚፈፅመውን ህፀፅ ጋዜጠኞች ፈልፍለው ለህዝብ ጆሮ ባደረሱ ቁጥር ቁጣቸው ያይላል፡፡ የሀገር ውስጥም ሆኑ የውጭ ጋዜጠኞች በኢህአዴግ ዘንድ ቀንደኛ ጠላቶች ናቸው፤ የኢቴቪ፣ የኤፍ ኤም ሬዲዮ እና የአዲስ ዘመን ጋዜጠኞች ካልሆኑ በቀር፡፡ እነዚያ አሸባሪዎች እነዚህ ደግሞ ልማታዊ ጋዜጠኞች እውነትን መናገር ሽብር ቅጥፈትን መደስኮር ግን ልማት የሆነባት አገር የዛሬይቱ ኢትዮጵያ በዓለማችን ላይ ጋዜጠኞች ለሞት፣ ለእስራትና ለስደት ከሚዳርጉባቸው አገራት መካከል ኢትዮጵያና ኤርትራ በቁንጮነት ይጠቀሳሉ፡፡

 ከሁለት አመታት በፊት አዲስ ነገር ጋዜጣ ተዘግታ እነ መስፍን ነጋሽ ከአገር ተሰደዱ፣ በቅርቡ የአውራምባ ታይምሱ ዳዊት ከበደ በኢህአዴግ ወከባ ወደ አሜሪካ ተሸኝቷል፡፡ ሰሞኑን ደግሞ የፍትህ ዋና አዘጋጅ በስበብ አስባቡ ፍርድ ቤት እየቀረበ ነው፡፡ ፍኖተ ነጻነት ጋዜጣም ገና የአንድ ዓመት ልደቷን ሣታከብር ሳንካ እንደገጠማት ባለፈው እትም ላይ አንብበናል፡፡ በአሁኑ ወቅት ከፀረ ሽብር ህጉ የተነሣ ኢትዮጵያ ውስጥ እውነትን አንጥረው የሚዘግቡ ጋዜጠኞችና ጋዜጣዎች ህልውና አደጋ ላይ ወድቀዋል፡፡ ዛሬ በቃሊቲው ማጎሪያ ብዙ ጋዜጠኞች በእስር ላይ ናቸው፡፡ 

ግማሹም ተፈርዶባቸው ሌሎቹ ፍርዳቸውን እየጠበቁ አገር ወዳዱና ታዋቂው ጋዜጠኛ እስክንድር ነጋ ሀቅን በብዕሩ በማንጠቡ ዘብጥያ ከተወረወረ ወራቶች ተቆጠሩ፡፡ የአቶ መለስ መንግስት በአሸባሪነት ሲፈርጀው “pen International” የተሰኘው የጋዜጠኞችን ተግባር የሚዘክረው ዓለም አቀፍ ድርጅቶች የ2012 ተሸላሚ አድርጎ መረጠው፡፡ በ2004 ዓ.ም ድንበር የለሽ የጋዜጠኞች ቡድን በቱሪስት መልክ ወደ አገር ውስጥ ገብቶ በደቡብ ህዝቦች ክልል በተለይም በከምባታና ሀዲያ ዞኖች የእርዳታ እህል ለኢህአዴግ የፖለቲካ ቅስቀሳ መዋሉን በሚስጥር በመዘገብ ለአለም ህዝብ ማሳወቁን ሰምተናል፡፡ ይህን ተከትሎ ኢህአዴግ ሁኔታውን ለማስተባበል ያልፈነቀለው ድንጋይ አልነበረም፡፡

 አልፎ ተርፎ በተከታታይ ሚዲያዎች ሲያወግዝ ነበር፡፡ የአሥራ አንድ ዓመት እስራት የተፈረደባቸውም የስዊድን ጋዜጠኞች ከአቶ መለስ ፍርሃት በመነጨ ለሌሎች መቀጣጫ እንዲሆኑ ነው፡፡ መቼም በአገራቸው የተቀማጠለ ኑሮ የሚኖሩና ተርፏቸው እኛን ስንዴ የሚታደጉን ስዊድኖች አድፍጦ ጥይት ከመተኮስ የዘለለ አቅምም ሆነ አለም አቀፍ እውቀትና ለሌላው ኦብነግ ቅጥረኛ ሆነው ይመጣሉ ብሎ የሚያምን ይኖራል ብዬ አልገምትም፡፡ እርግጥ ነው ኢ-ዴሞክራሲያዊ ስርዓትን በሚያቀነቅኑ መሪዎች ዘንድ ጋዜጠኞች ብርቱ ፍርሃትን ይፈጥራሉ፡፡

በየዕለቱ መሪዎችና መንግስታቸው በዜጎች ላይ የሚጭኑትን የጭቆና ቀንበርና የሰብአዊና  ዴሞክራሲያዊ መብት ጥሰት በማጋለጥ በህዝብ ዘንድ እንዲጠፉና አመኔታን እንዲያጡ ስለሚያደርጋቸው ፍርሀታቸው ትክክል ነው፡፡ “ምን ያለበት ዝላይ አይችልም” እንዲሉ መቼም የአቶ መለስ መንግሥት ጠቅልሎ የያዛቸው ብዙሃን መገናኛዎች የኢህአዴግን ቅድስና እንጂ እንከኑን አያወሩም፡፡ በአሁኑ ወቅት በመላ አገሪቱ ሥር እየሰደደ የመጣ የብሄረሰብ ግጭት በየአቅጣጫው ይስተዋላል፡ ፡ በቢሊዮን ዶላር የሚገመት የአገሪቱ ሀብት በየጊዜው በጥቂት ሹመኞችና ስግብግብ ነጋዴዎች እየተመዘበረ ከሀገር ይወጣል፡፡ የህዝብ ንብረት በጠራራ ፀሐይ ይዘረፋል፡፡ 

የኑሮ ውድነቱ የህዝቡን ጉሮሮ ሰንጎታል፡፡ ጠቅላይ ሚ/ሩም እስከዛሬ አምነው የሽንፈት ቃል ተናግረው አያውቁም ነበር፡፡ በሚያዝያ 9/2004 የፓርላማ ማርፈጃቸው ግን የመንግስታቸው አንድ እጅ በኪራይ ሰብሳቢዎች በመታሰሩ ሽባ እንደሆኑ አመኑ፡፡ ትግሉ መራራ ከመሆኑ የተነሳ “ወይ  ኪራይ ሰብሳቢዎች ወይም ልማታዊነት ያሸንፋል” ሲሉ በተስፋ መቁረጥ ተናገሩ፡፡ በሊዝ ፖሊሲውም ዙሪያ “እንደ እንዝርት አሽከረከሩን፣ አጦዙን . . .” በማለት ያጋጠማቸውን እጅግ ፈታኝ መሰናክል ለኢትዮጵያ ህዝብ አሰሙ፡፡

 ባለፈው ሰሞን ደግሞ በኦሮሚያ አርሲ ዞን ገደብ አሳሳ ወረዳ ውስጥ ከእምነት ጋር በተያያዘ የተከሰተውን አሳሳቢ ግጭትና ግጭቱ ያስከተለውን ውጤት፣ እንዲሁም በጋምቤላ አካባቢ ለውጭ ባለሀብቶች በሊዝ በተሸጠ የእርሻ ሥራ ላይ በተሰማሩ የውጭ አገርና ኢትዮጵያውያን ዜጎች ላይ የተፈፀመውን ግድያ የኢህአዴ ብዙሃን መገናኛዎች መዘገባቸው የሚያመላክተው በአሁኑ ወቅት አንድን ክስተት በምስጢር መያዝ በማይችልበት ደረጃ መድረሳችንን ነው፡፡ 

ችግሮች እየተባባሱ በመምጣታቸው ሚዛን የደፉትን እንስማ እንጂ በመላ አገሪቱ በተለይም በገጠሩ አካባቢ የሚከሰቱትን አይደለም ገለልተኛ ጋዜጠኞች የኢህአዴግ ሚዲያዎችም እንዲሰሙትና እንዲዘግቡት አይፈቅድም፡፡ የየክልሉ ባለሥልጣናት ጉዳዩን ይደብቁታል፤ የችግሮቹም ፈጣሪዎች እነሱ ናቸውና፡፡ ዛሬ ለአቶ መለስና ለመንግስታቸው ቪኦኤና የጀርመኑ ዶቼቤሌ ሬዲዮ ጋዜጠኞች ብርቱ ፍርሃት ናቸው፡፡ ጣቢያዎቹን ለማፈን (ጃም ለማድረግ) ከፍተኛ የአገር ገንዘብ ዛሬም ይፈሳል፡፡ ከአሜሪካን መንግስት ጋርም በጉዳዩ ላይ ለመደራደር የተሞከረው ከ ፍርሃት በመነጨ ነው፡፡ ግና ምን ያደርጋል፤ አንድ ቀን “የፈሩት ይወርሳል” እንዲሉ መሆን የሚገባው መሆኑ የግድ ይላል፡ ፡ 

ከዚህ ሁሉ ግን ራስን በህዝብ መስታወት መመልከትና አካሄድን ማስተካከል፡፡ አሊያም እንደ ጀግናው አጼ ቴዎድሮስ የክብር ሞትን መድፈር ቢያዳግትም እንደ አንዳንድ አስተዋይ መሪዎች ስልጣን ለህዝብ ለማስከበር መድፈር በ21ኛው ክ/ዘመን ለመጀመሪያ ጊዜ በኢትዮጵያችን የሚዘከር አኩሪ ተግባር ይሆናል የሚል እምነት አለኝ፡፡ የኢትዮጵያ አምላክ የሳምንት ሰው ይበለን !

Making a living and career out of poverty: The misfortune of charity for tyranny in the name of the poor, what is Bill Gate thinking?

by Teshome Debalke

The truth hurts but, somebody must tell it

No wonders many African countries in general and Ethiopia in particular is the center of gravity when it comes to charity. She became the symbol of a damping ground for every conceivable financial and material charity, thanks to Woyane and its stooges that mastered the art of beggary. 

The self-righteous Donors must have been delighted to find partners that satisfy their unchecked ego not to see the flaws of tyranny outside their terrain.  They keep feeding the monsters that kept the people poor and expect something good to come out.

For an attentive observer poverty is undoubtedly the result of tyrannical rule and the associated corruption and cronyism that comes with it. In fact, many well meaning and ‘educated’ people (whatever it means these days) seem to fall short of seeing the cause of poverty-treating the symptom instead of the cause.

The recent series of articles by Keffyalew Gebremedhin with a title- ‘Bill Gates vows to defeat hunger and diseases in Ethiopia: Could entrenched political interests allow him?’ reinforces the case. The author puts more light on our collective failure to agree on the causes of poverty and our willingness to outsource the solution to foreigners. Instead of confronting tyranny as the primary cause of poverty and the spread of hunger and diseases as proven to be we entertain the Gates of the world to come up with the solutions for us.

In fact, no one has proven better the causes of the poverty than the present ruling regime by making poverty an international commodity and begging an official policy. Thus, why would a regime allow defeating hunger and disease to dry up its major source of income/corruption? The regime goes further; threatening donors to dole more money and food passing-on the responsibility on them while it is in business to make money. It’s gotten so bad the regime prided accomplishments are what the donors did with their own money.

The Copenhagen climate conference few years ago illustrates how bad the African tyrants led by Melse Zenawi of Ethiopia made poverty a commodity to finance their cling to power. They became environmentalist overnight to cash in-blaming climate change by Western industries as the cause of hunger and poverty.

Melse that represented the pack of wolves happened to rule over a country with the second largest water resource in the world. But yet, he finds climate change as an excuse to cover up his incompetency and corruption. Never mind the pack of Wolves embezzled ten times more money than what they are trying to extort from industrial countries.

After playing cat and mouse for 21 years the Melse regime forgot climate change as a cause of drought and came up with yet another formula. This time foreign investors will solve the problem by harvesting the abandons of waters available to grow food. It is not to feed the people that need it but the Arabs that are willing to pay big foreign exchange for it. The latest excuse is another cash cow for the regime that made a habit of making up stories to fatten its pocket book.

In a way we can’t blame regime like TPLF led by Melse Zenawi. He along his comrades doesn’t know any other way. They never worked for a living in their lifetime as the product of charity. They cut their teeth in Marxist political philosophy that thought them people are commodities to their ends. They spent most of their adult life playing victims never for anything just and democratic. Their survival depended on the’ financial and intellectual entitlements of their enablers that afforded them to play ‘us against them’ to survive. 

 Therefore, they have no choice but to stick with the only thing they know that got them and sustained them where they are today. On the Donors side, the recent visit of Bill Gate of Microsoft Corporation and Melinda & Gate Foundation explains what is wrong with the ‘gullible’, often misguided, in some cases malicious Donors. When the richest man in the world that made it big in the free society travels to praise a little tyrant that chained the people in to poverty it reviles more about Bill Gate than the tyrant. The double standard can’t be overlooked or ignored.

The Institutionalization of poverty to the liking of a regime would never be financed in any self-respecting country the do-gooders flock from. A tyrant that can’t tell the difference between his pocketbook and the public’s would never be considered for employment in Microsoft Corporation let alone to be a partner in solving the people’s problem he caused.  It shows the low expectation the Gates of the world have towards people under tyranny while it reviles their lack of knowledge about the dynamics of tyranny they entertain.

By any standard, it is wrong when a man that worth more than the wealth of a nation he came to ‘help’ seat with the ruling tyrant that kept the people poor by depriving them the means and ways out of poverty.  Bill Gate would never consider entertaining a regime if it was located in his home country that made it possible for him to help instead of being helped.  These self contradictions can’t be a simple oversight for a person of Gate’s caliber. Then what went wrong?

The question of why the do-gooders throw good money after bad regimes remained unanswered for the last century. Unlike others, businesspeople like Bill Gate that we thought understood the value of good governance that made him what he become should know better. Instead, he continued in the same old tradition of pampering tyranny thus, chocking off the potential of the people to be like him.

In general, we can safely say Western donors are ignorant about the mechanism of tyranny. Political correctness not to confront it head-on is partly to blame. But, aside political consideration and ignorance the sophistication of the established Western fund-raisers Gates encounter on behalf of tyrants plays bigger role not to see the horror of tyranny. They obscure the reality and the true nature of regimes.  They often align with the institutions of tyranny and hire local elites to sugarcoat the truth to protect the flow of money to their own benefits.

 These conflicts of interest are hidden from the fund providers to continue handing over their good money to bad regimes & associates that made a carrier out of poverty. Lest take as an example of Bill Gate financing the Ethiopian Agriculture Transformation Agency. From the outset it looks like good thing is happening but the agency is the spring board of the land grab in the last few years. In the middle of it all are the regime cronies cashing in the land grab and the associated spin off. Guna Trading House and its ‘Sister Companies’ along their ‘foreign’ partners like Saudi Star Agricultural Development PLC are all over the place.

In reality Bill Gate is financing the expansion of the ruling regime TPLF’s companies while he is doing humanitarian work because the regime neglected its core responsibility running lucrative business. In America the same offense could put Bill Gate and the rest in major legal trouble for financing the ruling party to expand its business interest. The Foreign Corrupt Practice Act preciously deals with such activities where foreign officials take advantage of their positions to run a lucrative business and involving American citizens.

The question of why the do-gooders throw good money after bad regimes remained unanswered for the last century. Unlike others, Bill Gate that we thought understood the value of good governance that made it possible for him to become who he is should know better. Instead, he continued in the same old tradition of pampering tyranny thus, chocking-off the potential of the people to be like him and slowing down democratic reform.

In general, we can safely say Western donors are ignorant about the mechanics of tyranny for the most part. Political correctness not to confront tyranny head-on is partly to blame. Low expectation of the people contributes greatly. But, the sophistication of the established Western fund-raisers Gates encounter on behalf of tyrants plays bigger role not to grasp the horror of tyranny. They obscure the reality and the true nature of regimes. They often align with the institutions of tyranny and hire local elites to sugarcoat the truth to protect the flow of money to their own benefits. 

These conflicts of interest are hidden from the fund providers to continue handing over their good money to bad regimes & associates that made a carrier out of poverty. If Bill Gate is smart enough as portrayed and put himself in the shoes of the people, he would comprehend the appalling machinery of tyranny. 

He would have quickly realized, under the same regime he, at most, would have turned out to be an obscure computer repairman of irrelevancy than what he became today. The ‘disconnect’ of intelligent peoples from reality is telling. How Gate falls for the same old and tried scum of a regime to support the institution of tyranny by handing out more good money without examining the inner working of the regime is freighting for those that are fighting to rid of tyranny and its associated cancer on the body of the public.

In the Ethiopian case, the institutionalization of poverty underwent a major transformation since TPLF came to power by the same means of luring free money from the good-willing people that want to help. The free money also attracted the worst kind of people to make good living out of it. It is obvious to see; alike where Donors come from in the receiving countries working for donors is prized profession. The wage is as good if not better by Western standard. The extra benefits are even better and the opportunity to advance one profession incomparable in the real-world.

To the regime’s credit, it did a wonderful job luring donors and taking them to the laundry without them noticing it. The regime is comfortable swindling the donors they are willing to pay for as little as garbage collection on the vicinity of the tyrant’s residence in the name of health and the environment. Looking at some of the official transfer of ‘free’ money on Aid Data, it is impossible to claim there is a ‘government’ in the country. We might as well accept the reality that the country is a massive concentration camp under the care of the international community that appointed TPLF to mange her.

Naturally, the regime’s loudmouth apologist and their surrogates couldn’t tell the difference between charity and wealth creation. We can’t blame them; after all, their livelihood depends in the industry financed by the same free money the regime pride itself to bring abroad. In fact, they are delighted to show-off the result of how much money their beloved regime begs from unsuspecting donors like Bill Gate around the world. The regime gets more charity money than its policy can produce in the real economy. It desperately must seek for more donors’ assistance to sustain itself in power.

 It couldn’t contemplate to govern the nation without begging the world in the name of ‘helping the poor’ and development. It is trapped of its own making. In essence, poverty is a very good business for many regimes to finance their rule and profit for their businesses. Therefore, the Aid economy is striving-growing fast unlike the real economy. A class of professional (merchants, development agents, consultants …) came along to run the lucrative sector that would guarantee poverty to remain as a meal ticket for those that don’t need to do much to lure more free money.

No wonder the regime and its associates are still begging 20 years later and becoming good at it while they are claiming the economy is the fastest growing in the world. In all honesty, this ‘fastest growing economy’ propaganda is getting out of hand and needs closer look by independent institutions. Coming out of the good-for-noting economist, consultants… that sold their profession for the highest bidder and the so called investors that rushed in to take advantage of the corrupt system all the way to the street cadres they continue to spew the same rubbish.

In normal circumstances ‘fastest growing economy’ entails the basic policy is set right to jump start an economy in its death bed. It requires the transformation of economic institutions and the legal system to reach the average citizen. But, what we have is a policy of financing the regime’s stay in power by all means. Charities, remittance, selling off natural resources behind closed doors are the main one. These kinds of policies only grantee the making of a ‘Banana Republic’ out of the nation by further expanding poverty for the benefit of the obvious (the regime’s cronies and loud mouths).

Unless the regime declares it either has no clue what it is doing or honest enough to tell us it is in it to fatten its pocket book running a plantation economy noting it does resembles economic development or growth in real sense. Those that tag along with the regime might as well declare they are zombies or they are in it to cash-in whatever is offered by the corrupt regime and stop lying for themselves and the world.

Before anything, the first and most important of all things to be dealt with is for the ruling party (TPLF) to come clean how much of the economy it gabbled up and the enterprises it is running since it came to power and begin to dismantle them at once. Without it noting can be done to go forward to reform the political and economic landscape. It seems no one seems to deal with the root cause of the problem. The Bill Gates of this world will do us  a big favor if they face the reality they knowingly or unknowingly are becameing accessories to crime of corruption of a regime.

But again, who is asking?

Not the irrational, racist and corrupt the ruling party’s cadres that declared Woyane or death while they are cashing in their share. Not the flyby investors that want to cash-in quick money in a corrupt system while it last-hiding behind the regime. Not the confused Diaspora that hurry in for the promised ‘gold rush’ and ask how high when the regime say jump. Not the ethnic parties that can’t see the world beyond the scope of their enclaves as if they are living in isolated island.

Not the religious institutions that couldn’t stand in union against the immorality of the regime that made the cherished Houses of Worships a playground of political cadres. Not the mute intellectuals that know the root cause of the problem but chitchat behind close doors afraid to come out of their hiding. Not the ‘oppositions’ that trip over each other to satisfy their unchecked ego on the expenses of the people than working together to establish the institutions of democracy to get rid of tyranny sooner than later.

Ethiopia denies Anuak are fleeing violence into South Sudan

By Tesfa-Alem Tekle,  

ADDIS ABABA - The Ethiopian government has dismissed reports of violence in the country’s South Western region that allegedly forced civilians flee into South Sudan’s Jonglei State.

A new humanitarian report released by the United Nations Office for the Coordination of Humanitarian Affairs (OCHA) said that hundreds of ethnic Anuak Ethiopians have crossed into South Sudan to escape an alleged hostility between the government forces and little known Anuak opposition forces in the horn of Africa country’s Gambella region.

The Ethiopian government has dismissed the reported clashes between government forces and Anuak insurgents that allegedly occurred during the past few weeks. “There wasn’t such an incident. Our forces didn’t engage in any clash with whatsoever opposition force in the reported vicinity” Ethiopian government spokesperson, Shimeles Kemal, told Sudan Tribune on Tuesday.

Kemal said the reports - which originally were published in OCHA’s Weekly Humanitarian Bulletin 4-10 May 2012 - are “unfounded” and further termed them as “white propaganda”. According to the Ethiopian official, the areas in question are quite peaceful and there were no grounds for the Anuak people to flee to neighbouring South Sudan.

However, he said that people residing along the shared Ethiopia-South Sudan border move frequently between the two territories for trade and other purposes. In the past, there were few reports that an Anuak armed group had been launching small-scale attacks from South Sudan, while it was still part of Sudan, targeting government forces and partly non-Anuak civilians as well. 

The Ethiopian government argues that currently there exists no active Anuak opposition force operating in the region. According to the latest OCHA report, most of the Ethiopian refugees reportedly came from Ethiopia’s Abobo district and from Jor area where clashes were reported on 6 May. The refugees have arrived in the Alari camp, in Pochalla County of Jonglei State where they sought shelter.

Although access to Alari camp is difficult because of heavy rainfall, humanitarian aid agencies in collaboration with the Government of South Sudan’s Relief and Rehabilitation Commission (RRC) are reportedly paying visit to the Ethiopian refugees to start registration and identify humanitarian aids needed for the new arrivals.

Shelter and household goods were the most urgent needs, according primary assessment by aid agencies. A nutritional assessment made to 100 children at the site found no malnutrition. UNHCR Representative in Addis Ababa, Natalia Prokopchuk told Sudan tribune that her office in Ethiopia has no knowledge about the Anuaks fleeing to Jonglei State however she said that the UN refugee agency was aware of some 2,000 Anuaks fleeing Akobo County into Gambella region of Ethiopia.

According to Prokopchuk, the Anuaks are fleeing their area because of cattle-related inter-ethnic violence. The Anuak people roughly estimated to be around 60,000 populations are one of the 84 ethnic groups in Ethiopia. The Anuak also live across the border in South Sudan. International human right groups have been accusing the Ethiopian military of committing systematic atrocities mainly targeting certain ethnic minorities such as the Anuak.

Human Rights Watch’s 2005 report, “Targeting the Anuak: Human Rights Violations and Crimes against Humanity in Ethiopia’s Gambella Region,” revealed gross human rights violations against the Anuaks by Ethiopian Army.

In 2003, over 400 Anuaks in Gambella were killed, the largest single incident massacre, raising worldwide condemnation. International rights groups hold the Ethiopian army responsible over the mass killings. However, the Ethiopian government has denied any involvement over the atrocities.

Source:  Sudan tribune

የህዝብ እና የተቃዋሚ ፓርቲዎች መንታ መንገድ

By ተመስገን ደሳለኝ, www.fetehe.com

የመኢአድ ም/ሊቀመንበር ዶ/ር ታዲዮስ ቦጋለ የመኢአድ ሊቀመንበር በሆኑት ኢንጂነር ኃይሉ ሻወል በተከሰሱበት ክስ ሁለት አመት ከስድስት ወር ተፈርዶባቸው ከርቸሌ ገቡ፤ መኢአድ እንደአንባሻ ተከፋፈለ፤ የማይለያዩት ኃይሉ ሻውል እና ማሙሸት አማረ ተለያዩ።

አንድነት ፓርቲ ብርቱካን ሚደቅሳ ትፈታ ይል የነበረውን ጥያቄ አንዱአለም አራጌ ይፈታ በሚል ቀየረው፤ ብርቱካንን በማስብ ይበራ የነበረውንም ሻማ አንዷአለምን በማሰብ ይበራ ዘንድ ወሰነ፤ ብርቱካን ሚደቅሳ ስለኢትዮጵያ ፖለቲካ ልታጠና ዋሽንግተን ሄደች፣ ስዬ አብርሃ ለትምህርት ወደአሜሪካ ሄዱ፤ ዶ/ር ነጋሶ ጊዳዳ ጀርመናዊ ህፃናቶችን ስለኢትዮጵያ ፖለቲካ ሊያስተምሩ ጀርመን ገቡ፡፡ 

ዶ/ር መረራ ጉዲና እና ፕ/ር በየነ ጴጥሮስ ዘንድሮም ሊቀመንበር ናቸው፤ ዘንድሮም ምክትል ሊቀመናብርቶቻቸው አይታወቁም። ሳሳሁልህ ከበደ ስልጣን ያዙ፤ አየለ ጫሚሶ ተባረሩ፡፡ ኢዴፓ በአሁኑ ወቅት የኢትዮጵያ ትልቁ ችግር የአፍሪካ የሌብራል ፓርቲ ስብሰባን ያለማካሄድ ነው በሚል ቁጭት የአፍሪካ ሌበራል ፓርቲ ስብሰባ አዲስ አበባ እንዲካሄድ አደረገ፤ ልደቱ አያሌው ከፓርላማ ሲባረሩ ትምህርት ቤት ገቡ…. ከሞላ ጎደል ይህን ይመስላል ‹‹አጀንዳ አልባው›› የተቃዋሚ ፓርቲ ሠፈር አክራሞት።

እነሆ ዘንድሮም በተቃዋሚ የፖለቲካ ፓርቲዎች የተያዘው የትግል ስልት ‹‹ኢህአዴግ አምባገነን ነው››፣ ‹‹ኢህአዴግ ምርጫ ያጭበረብራል››፣ ‹‹የፀረ-ሽብርተኝነት ህጉ አፋኝ ነው››፣ ‹‹ከኢህአዴግ አመራር በሙስና የተጨማለቀው ይበዛል››፣ ‹‹ሀገሪቱ በአውራ ፓርቲ መዳፍ ስር ወደቀቸ›› …ከሚል ማጋለጥ ያለፈ ሊሆን አለመቻሉንም እያየነው ነው፡፡ ይህ ደግሞ በተቃዋሚዎች ትግል የተገኝ ‹‹መረጃ›› ሳይሆን ማንኛውም ኢትዮጵያዊ ጠንቅቆ የሚያውቀው ተራ ወሬ ነው፡፡ 

በእርግጥ በግሌ በሀገሬ ያሉ ሁሉም ተቃዋሚዎች ‹‹ከጥቆማ ያለፈ›› ትግል የማድረግ ወይ ወኔው የላቸውም፤ ወይ ብርታቱ የላቸውም ብሎ ለመደምደም ይቸግረኛል። በተለይ ደግም የተሻለ እንቅስቃሴ ሊያደርጉ የሚችሉትን አራቱን ፓርቲዎች እዚህ ውስጥ መደመሩ ለተቀማጭ ሰማይ… ይሆንብኛል፡፡ (አንድነት፣ መኢአድ፣ አረና እና ኦፌደንን ማለቴ ነው) ከዚህ በተቃራኒው ደግሞ እንዳናጨበጭብላቸው የምርጫ ቦርድን የምዝገባ ሰርተፍኬት ታቅፎ ከመቀመጥ የዘለለ ስራ ሲሰሩ አይታዩም፡፡

በነገራችን ላይ ደጋግሜ እንደፃፍኩት ምክንያታቸው ምንም ይሁን ምን የተቃውሞውን ጎራ ለመምራት ወደ አደባባይ የወጡት ፖለቲከኞች በዛጎላቸው ከተሸሸጉት ‹‹ሌሎች ኢትዮጵያውያን›› የበለጠ ‹‹አክብሮት›› ይገባቸዋል። (ይሁንና ግን ሌሎች ኢትዮጵያውያኖች ማለት ምን ማለት ይሆን? እዚህ ውስጥ የሚመደቡትስ እነማን ይሆኑ? ከኢትዮጵያ ሌላ ትርፍ አገር ያላቸው ናቸው ወይስ የስርአቱ ምንደኞች?) ብቻ ከዚህ ባለፈ ክንብንባቸውን ገልጠው ፊታቸውን ያስመቱ ፖለቲከኞቻችን ለእስከአሁኑ አበርክቶታቸው ዋጋ ሊያገኙ ይገባል።

 በዚህ በኩል ችግር የለም፡፡ ችግር የሚኖረው ያ የአክብሮት ዋጋ በየአመቱ እየተመነዘረ ‹‹መሪ›› በሚል ስም ዛሬም በስልጣናችን እንደተቀመጥን መቀጠል አለብን ሲሉ ነው። ይሄ ወደድናቸውም ጠላናቸውም ትልቅ ችግር ፈጣሪ ነው፡፡ ምክንያቱም አሁን ኢትዮጵያ ያለችበት አጣብቂኝ ከጥቆማና ከአጋላጭ ባለፈ ‹‹አንቂና አደራጅ›› መሪ የሚፈልግበት ወሳኝ ጊዜ ላይ ነውና።

እናም ማህተም እና የምርጫ ቦርድ ፈቃድ ያላቸው ፓርቲዎችን ብቻ ሳይሆን ‹‹የተሻሉ›› ሊባሉ የሚችሉት አራቱ ድርጅቶችም ቢሆኑ ለኑባሪያቸው (ህልውናቸው) መገለጫ ሊሆን የሚችል ስራ ሲሰሩ ማየት እንፈልጋለን። ከዚህ ውጭ ቀጣዩ ውድድር ወይም ፉክክር እንደቀድሞው ሁሉ በገዢው ፓርቲ እና በተቃዋሚዎች ብቻ የመሆን እድሉ ከቀን ወደ ቀን እየጠበበ ነው።

 ምክንያቱ ደግሞ በርካታ ‹‹ተቀጣጣይ ነገሮች›› በህዝብ እና በመንግስት መካከል የከረረ ፍጥጫን እየፈጠሩ በመሆኑ ነው። ይህንን ሁኔታ በግልፅ አማርኛ ስንነጋገርበት ‹‹ዙሩ እየከረረ ነው›› የሚል ሆኖ እናገኘዋለን። ይህን ጊዜም ነው የአደባባይ ሰው ወይም መሪ ድርጅት ከወዴት ነህ? ብለን እንድንጠይቅ የምንገደደው፡፡ አሁን ያሉት የፖለቲካ ድርጅቶች ‹‹ከሞላ ጎደል…›› ተብለው እንኳ ሊመረጡ የሚችሉ አይደሉም።

 እንደዋዛ ‹‹ኢህአዴግን ማውረድ ቀላል ነው›› ሲሉ ልትሰሟቸው ትችላላችሁ፡፡ ነገር ግን ያንን ‹‹ቀላል›› መንገድ አያሳዩዋችሁም ወይም አያውቁትም። እናም ይህንን ‹‹ዋዛ ፈዛዛ›› ለማስወገድ ቀድመን መነጋገር አለብን። ለምሳሌ ረጅም የትግል ልምድ አላቸው የሚባሉትን የፕ/ር በየነ ጴጥሮስን እና የዶ/ር መረራ ጉዲናን ድርጅቶች ብናይ የሀገራችን የፖለቲካ ፓርቲዎች መንደር ከክበበው ገዳ የበለጠ ኮሜዲያን የበዛበት ሆኖ እናገኘዋለን።

በእርግጥ በየነም ሆኑ መረራ ‹‹ፖለቲካ እና ኮረንቲ በሩቁ›› እየተባለ ለንፅፅር በሚቀርብበት ሀገር በተቃውሞ ጎራ መገኘታቸው በራሱ ዋጋ ሊያሰጣቸው እንደሚገባ ከላይ ተስማምተናል። ሆኖም ያ ዋጋ ግን ዛሬም ድረስ ሊጨበጥ እና ሊዳሰስ የማይችል ፓርቲ ይዘው ‹‹መድረክ›› በሚባል የተበሳሳ ዣንጥላ ተጠልለው ‹‹ወከልነው›› በሚሉት ህዝብ ላይ እየቀለዱ እንዲጓዙ የሚያስችላቸው መሆን የለበትም።

 አሁንም ጉዳዩን ይበልጥ ግልፅ ለማድረግ እነዚህ ሁለት ሊቀመንበሮች ‹‹ድርጅት›› ይሁኑ ‹‹ግለሰቦች›› ሊለዩ የማይችሉበት ደረጃ ላይ ደርሰዋል፡፡ መለስ ዜናዊ ላይ ሲሆን የሚቃወሙትን የአንድ ሰው ፈላጭ ቆራጭነት እነሱ ጋ ሲደርስ ‹‹ትክክል ነው›› ይሉናል። ለዚህም ነው አንድም ቀን ጠቅላላ ጉባኤ ሲያካሄዱም ሆነ የራሳቸውን አጀንዳ ቀርፀው ሲታገሉ ያላየናቸውን ፓርቲዎቻቸውን እንደፓርቲ ልንቀበል አይገባም የምለው። አመንም አላመንም በየነ ወይም መራራ የሚባል ግለሰብ ይኖራል እንጂ የሚመሩት ፓርቲ በህይወት የለም፡፡

ሌላው ቀርቶ የመረራ ጉዲና ፓርቲ ጽ/ቤት ሀላፊ የሆነው ኦላና ሌሊሳ በአሸባሪነት ተጠርጥሮ ሲታሰር በህይወት ስለመኖሩ ከማህተም ባለፈ ማስረጃ ሊቀርብለት ያልቻለው የዶ/ር መረራ ኦህኮ በያዘው ማህተም እንኳ ተጠቅሞ አንዳች ያደረገው ነገር የለም፡፡ እልፍ አእላፋት የኦሮሞ ልጆች እንደበግ ከትምህርት ቤት እና ከእርሻ ቦታቸው እየታነቁ ሲታሰሩ ‹‹የኦሮሞ ህዝብ ኮንግረስ›› ድምፁን ማሰማት ያልቻለው ለምን ይሆን? ዛሬ የወለጋ እና የባሌ እናቶች የደረሱ ልጆቻቸው እየታነቁባቸው ‹‹የፍትህ ያለህ?›› ሲሉ እያየን መራራን እንደፖለቲካ ታጋይ መውሰዱ ለታሪክ ስህተት እንደሚዳርግ አትጠራጠሩ፡፡

 የሀድያ ብላቴናዎች በ‹‹ችጋር›› ከቀዬአቸው መሰደድን በየነ ጴጥሮስ ከቁም ነገር እንደማይቆጥሩት ሁሉ፤ ኦሮሞ መሆን ብቻውን ‹‹አሸባሪ›› ማስባሉ ለመራራ ጉዲና ችግር አይደለም፡፡ ይህንን ለማለት የሚያስደፍረው ችግሩን እንደ አንድ የመቀስቀሻ (የመታገያ) ስልት ወስደው ሲጠቀሙበት እና ሲያውገዙት አለመታየታቸውም ጭምር ነው። ይህ የሆነው ደግሞ ፓርቲው ከመህተም ውጭ ህይወት አልባ በመሆኑ ይመስለኛል።

…ከዚህ በኋላ ምን አልባት ራሳቸውን አጠናክረው ከ‹‹እስኮላር›› እና ‹‹ፌሎው-ሽፕ›› ማሳደድ እርቀው መውጣት ከቻሉ አንድነት፣ መኢአድ፣ አረና እና ኦፌዴን የተሻለ ተቀባይነት የሚያገኙበት እድል ከየትኛውም የፖለቲካ ፓርቲ የሰፋ ነው። ይህ ሊሆን የሚችለው ግን ከሚማልሉበት የውጭ ሀገር ትምህርት ዕድል ብቻ ሳይሆን እየተከተሉት ካለው የዘልማድ ‹‹ፖለቲካ ፓርቲ››ነት መላቀቅ ከቻሉ ብቻ ነው። 

እዚህ ጋ አንድ ነገር ግልፅ መሆን አለበት፡፡ እነዚህን ፓርቲዎችም ቢሆን የሰፋ እድል አላቸው ያልኩት በአመራሩ ጥንካሬ ተማምኜ አይደለም፡፡ ይልቁንም የዕድላቸው እጣ ፈንታ ገና ‹‹ያልተፋቀ›› የሆነው ጠንካራ የድርጅት ፍቅር ባለው አባሎቻቸው ብርቱነት ላይ ተመስርቼ ነው፡፡ በዚህ ቀመር መሰረትም አንድነት እና መኢአድ ልዩነታቸውን አጥበው በጋራ መስራት ከቻሉ ሰፊ ሊባል የሚችል ዕድል አላቸው፡፡ 

ምንአልባት ይህ የሚቸግራቸው ከሆነም ከሁለቱ የትኛው ልቆ ይወጣል? የሚለው አጨቃጫቂ ቢሆንም ሁለቱም ከሰሩ ከገቡበት ቅርቃር ሊወጡ የሚችሉባቸው ሽርፍራፊ ዕድሎች አላቸው፤ ከነአሰልቺና ማለቂያ የሌለው ችግሮቻቸው ማለቴ ነው፡፡ የአረናና የኦፌዴን ከዚህ የተለየ ነው፡፡ ምክንያቱም ሁለቱ ፓርቲዎች ብሄር ተኮር ከመሆናቸው አኳያ የሚነፃፀሩት በወከሉት ብሄር ውስጥ ባላቸው ተቀባይነት ነው፡፡ 

እናም ንፅፅሩ ኦሮሚያ ውስጥ ኦፌዴንን ከኦህዴድ፤ በትግራይ መሬት ላይ ደግሞ አረናን ከህወሓት ይሆናል ማለት ነው፡፡ እንግዲህ በሚዛን የሚቀመጠው የኦሮሚያ እና የትግራይ ህዝብ ነፃ የመወዳደሪያ መድረክ ከተመቻቸለት ለየትኛው ድርጅት የተሻለ ድጋፍ ይሰጣል የሚለው ነው፡፡ መቼም ለ21 አመታት ያህል ግብር ከመሰብሰብ እና ማዳበሪያ ከመቸርቸር የዘለለ ፋይዳ ለሌላቸው ኦህዴድ እና ህወሓት ነው የሚል ቀልደኛ ይኖራል ብዬ አላስብም፡፡

ከዚህ ባሻገር በሀገራችን ፖለቲካ ላይ በየአመቱ እንደአዶ-ከበሬ የሚከሰት አንድ አደገኛ ተመላላሽ ችግር አለ። የአንጃ ፖለቲካ የሚባል። ይህ አይነቱ አደጋ ነው የፓርቲውን ውስጠ ሚስጥር የጉሊት ሽንኩርት የሚያደርገው፡ ፡ ብዙውን ጊዜ በኢትዮጵያ ባሉ ተቃዋሚዎች ውስጥ የአንጃ ፖለቲካ የሚከሰተው በሶስት ምክንያቶች ነው። የመጀመሪያው መናፍቅነት / ጥርጣሬ/ ሲከሰት ነው። በዚህ ጉዳይ ደግሞ ‹‹አንጋፋ›› ፖለቲከኞቻችን የተካኑ ናቸው። ልክ መለስ ‹‹በሲኒ ውስጥ ማዕበል የሚፈጥሩ›› የሚሏቸው አይነት፤ ‹‹እከሌ ወያኔ ነው›› ይሉና ጠርጥረው ያሰጠረጥራሉ፤ ፈርጀው ያስፈርጃሉ። 

ይህንን ተከትሎም በአንጃዎች መናጥ የፓርቲው ዕጣ ፈንታ ይሆናል። ይህን ጊዜም ትላልቆቹ ፖለቲከኞች ሽሚያ ይገባሉ፤ ሽሚያው ግን ፓርቲውን ከአንጃ ወጀብ ለመታደግ አይደለም፤ ትከሻው ለ‹‹ሎሌነት›› የተመቻቸውን ለማፈስ እንጂ፡፡ሁለተኛው ችግር የውስጠ ፓርቲ ዴሞክራሲያዊነት ነው። በዚህ ተቃዋሚዎች የሰናፍጭ ቅንጣት ያህል ከኢህአዴግ አይለዩም። ክፉ አቻዎች ናቸው። በመኢአድ ውስጥ የኢንጅነር ኃይሉ ሻወልን ሃሳብ መቃወም ዛሬ መኢድ ያለበት ደረጃ ያደርሳል። 

መሰነጣጠቅ ማለቴ ነው። አመራሩን መገምገም ወይም የአደባባይ ስህተቱን መተቸት ‹‹መናፈቅ›› ያስብላል፡፡ እናም በሁሉም ፓርቲዎች ለማለት በሚያስደፍር ሁኔታ ‹‹ውስጠ-ዲሞክራሲ›› የሚባል ነገር እምጥ ይግባ ስምጥ አይታወቅም፡፡ በዚህም የተነሳ ለገዥው ፓርቲ ሲሆን ‹‹ለልዑላኑ እውነት መናገር አንገት ያስቀነጥሳል›› ማኪያቬሊያዊ አስተምህሮት በተቃዋሚዎች ሰፈር ሲደርስ እንዲህ የሚል ሆኖ እናገኘዋለን ‹‹አመራሩን መተቸት መናፍቅነት ነው››፤ መናፍቁ ደግሞ የራሱን አማኝ ያሰባስብና አንጃ ይፈጥራል፡፡

ሶስተኛው Personality Cult (የተክል ስብዕና አምልኮ) ለመፍጠር የሚደረገው እሽቅድምድም ነው ለአንጃ መፈጠር በር ከፋቻ የሚሆነው፡፡ ለምሳሌ በትግሉ ዘመን በህወሓት ውስጥ ግለሰብን ማምለክም ሆነ ለመመለክ ራስን ማመቻቸት በሞት የሚያስቀጣ ወንጀል ነበር፡ ፡ ከ1993ዓ.ም በኋላ ግን ይህ ሁኔታ ተቀይሮ በግልባጩ መለስ ዜናዊን ያለማምለክ በሞት ባያስቀጣም ከፓርቲ ጥቅማ ጥቅም በእጅጉ ያርቃል ተባለ- ባልተፃፈው የህወሓት ህግ፡ ፡ ይህንንም ተከትሎ አንጃ ተፈጠረ፡፡

 እናም በህወሓት ውስጥ ‹‹ውድብ /ድርጅት ወስናለች›› ተረት የሆነውን ያህል በተቃዋሚዎችም ‹‹ቅድሚያ ለፓርቲው ውሳኔ›› የሚለው መርህ ተረት ሆኖአል። ለዚህ ትልቁ ማሳያ በየነ ጴጥሮስ እና መረራ ጉዲና ናቸው። ለምሳሌ የመረራ ጉዲና ፓርቲ ምክትል ሊቀመንበር ገብሩ ገ/ማርያም በማንኛውም መልኩ ከመራራ የሚያንስ አቅም የላቸውም። እንዲያውም በአንዳንድ ነገሮች፣ ሀሳብን አፍታቶ በማብራራት እና በመሳሰሉት የተሻሉ ናቸው። ነገር ግን ላለፉት አስራ ስድስት አመታት ከመረራ ውጭ ማንም ሊቀመንበር ሆኖ አያውቅም፡፡ 

ምንአልባትም በቀጣዩ አስራ ስድስት አመታትም ኦህኮ በዚህ መልኩ የሚቆይ ከሆነ እመኑኝ መረራንም በሊቀመንበር ወንበር ላይ እናገኛቸዋለን፡፡ ሌላው ቀርቶ በየትኛውም ሚዲያም ሆነ መድረክ ም/ል ሊቀመንበራቸውን ገብሩ ገብረማሪያም ኦህኮን ወክለው ሲናገሩ አናያቸውም። ይህ የሆነው በመለኮታዊ ስልጣን አይደለም፤ መረራ የመሰረቱት ፓርቲ የራሳቸውን ተክለ ስብዕና ብቻ ይዞ ይገነባ ዘንድ ስላመቻቹት እንጂ። እናም ልክ ኢህአዴግ ሲነሳ መለስ ዜናዊ፤ ህወሓት ሲነሳ መለስ ዜናዊ እንደሆነው ሁሉ ኦህኮም ሲነሳ ከፊት መራራ ጉዲና ናቸው፡፡

 በየነ ጴጥሮስም ‹‹ጽዋ›› እየተጠጣ የሚዘከርለት መላዕክ ይመስል በፓርቲያቸው ውስጥ ራሳቸውን ‹‹አምላክ›› አድረገዋል፤ ያውም የማይከሰስ፣ የማይወቀስ። በዚህም ተደጋጋሚ ጊዜ በአንጃ ተከፋፍለው ከጦር መሳሪያ ፍልሚያ መለስ ባሉ ፍልሚያዎች ሲፋለሙ ማየቱ አዲስ አይደለም፡፡

ከዚህም አልፈው በተለያዩ ጋዜጦች ላይ በመድረክ በኩል የሚተሳሰሩትን የአንድነት ም/ሊቀመንበር /በዚህ ወቅት ሊቀመንበሩን ወክለው እየሰሩ ነው/ ግርማ ሰይፉ ፓርላማ በመግባታቸው ደጋግመው ወርፈዋቸዋል። 

በቅርቡ አንድ የመድረክ አመራር እንደነገሩኝ በዚህ ጉዳይ ላይ የስራ አስፈፃሚ አባላት ተሰብስበው እየተወያዩ ሳለ መራራ ጉዲና ‹‹ድንጋይ እየተወራወርን ነው›› ሲሉ የመወራረፉን የእድገት ደረጃ በገደምዳሜ ገልፀዋል፡፡ ከዚህ በተረፈ መቼም የሽግግር ወቅቱን ጨምሮ ለአራት ክፍለ ጊዜ / Term/ በፓርላማው ቋሚ ተሰላፊ የነበሩት በየነ ጴጥሮስ ‹‹ፓርላማ መግባትን›› ሲቃወሙ መስማት የተቃውሞ ስብስብ መሪዎች የሞራል ደረጃችው የት እንዳለ ያሳያል፡፡ በዚህ መልኩም በእንዲህ አይነት ፖለቲከኞች የምንሻገረው ወንዝ ሊኖር ይችላል ብሎ ማሰብ ደመናን የመጨበጥ፣ ጉምን የመዝገን ያህል ይሆንብናል። 

ይህንን ጽሑፍ እያዘጋጀሁ ሳለ በመሀሉ የተለያዩ ፖለቲካ ፓርቲዎች ቢሮ ጎራ ለማለት ሞከርኩ። ፕሮግራማቸውን በደምሳሳው ለመቃኘት። ነገር ግን የአብዛኞቹ ቢሮ ዝግ ነው። እናም ሁለተኛ አማራጭን ተጠቀምኩ። ኢንተርኔትን፡፡ በመረራ ጉዲና የሚመራውን የኦህኮ ፕሮግራም አገኘሁና በእጅጉ ተገረምኩ። ያስገረመኝ ምን መሰላችሁ? ከሀገሪቱ የህዝብ ቁጥር ከፍተኛ የሆነውን ኦሮሞን የሚወክለው ኦህኮ ፕሮግራሙ በአምስት ገፅ የሚጠናቀቅ መሆኑ ነው። 

እንዴት ነው ነገሩ? ምን አልባት ‹‹ኢየሱስ በአጭር ቁመት በጠባብ ደረት ተወስኖ ነው በዚህ አለም የኖረው›› የሚል የመፀሀፍ ቃል ሰምተው ይሆን እንዲህ በአምስት ነጠላ ወረቀት የተዘጋጀ ፕሮግራም የቀረፁት? ብቻ እንጃ፡ ፡ (እንደማሳሰቢያ፡- በበየነ ጴጥሮስ እና በመረራ ጉዲና ላይ ያተኮርኩት በአሁኑ ወቅት በተቃውሞ ጎራ ያለውን ፖለቲካ በመምራት ከሁሉም የበለጠ የትግል ዕድሜ ስላስቆጠሩ ነው፡፡ በተጨማሪም የሁለቱ ሰዎች የፖለቲካ አዙሪት ሌሎችንም ይወክላል በሚል ነው)

የመውጫ በር አለ?

የወንድ በር ሳይሆን የመውጫ በር ለፈለገ አለ፡፡ በተለይ ለአንድነት፣ ለመኢአድ፣ ለኦፌዴን እና ለአረና። ለምሳሌ የፀረ መጅሊስ እንቅስቃሴ፣ የመምህራን ጥያቄ፣ የጉራፈርዳ መፈናቀል፤ የብርሃንና ሰላም ማተሚያ ቤት ሳንሱር፣ የኑሮ ውድነት፣ በልማት ስም ኢፍትሃዊ መፈናቀል… ሌላም ሌላም ጥያቄዎችን በማጎን ሊጠቀሙባቸው ይችላሉ።

 ከእንዲህ አይነት ህዝባዊ አጀንዳዎች ጎን ከመቆም ባሻገርም ሌሎች ድርጅታዊ ጥንካሬን የመፍጠሪያ ስልቶችን መንደፍ እና አድፋጭ ምሁራኖችን ወደ አደባባይ ማምጣትም ሌላው የመጠናከሪያ መንገድ ነው። activist (ተሟጋቾችን) መመልመል እና ማብቃት፤ ከዛም ሀገራዊ ጉዳዮችን በሚመለከት በአለም አቀፍ መድረኮች ሳይቀር ለመሟገት የሚችሉበትን መደላድል ማመቻቸትም እንዲሁ ለድርጅት ጥንካሬ የጎላ ጠቀሜታ አለው።

በአናቱም ራሳቸውን ስልጣን ላይ እንዳለ ገዢ ፓርቲ በመውሰድ ለእያንዳንዱ ጉድልቶች የመፍትሄ ሀሳቦችን መሸጥ ፓርቲዎቹ ለመጠናከር ከሚችሉባቸው ስልቶች ዋነኛው ነው። በተለይም አማራጭ መንገዶችን ማሳየት ጠቀሜታው የላቀ ነው። ወጣቶችን ወደፊት ማምጣትም ሌላኛው ጠቃሚ ስልት ነው። በ‹‹ያ ትውልድ›› እና በ‹‹66ቱ ፖለቲካ›› የእኔን ትውልድ ‹‹አማልላለሁ›› ማለቱ ግን አስቸጋሪ ነው። እናም ፓርቲዎቹ የአመራር ቦታውን በወጣቶችም ጭምር ከአጠናከሩት ለተሻጋሪነቱ አስተማማኝ መንገድ ይፈጥርላቸዋል። 

በዚህ ደግሞ ቢያንስ በቀጣዩ አመት የሚደረገውን የአዲስ አበባ ምርጫን ‹‹እንደሰርቶ ማሳያ›› የሙከራ ፕሮግራም ወስደው ራሳቸውን ሊፈተሹ የሚችሉበትን አጋጣሚ ሊያገኙ ይችላሉ፡፡ ይህ እንግዲህ መልካም ምኞቴ ነው፡፡ ሆኖም ‹‹የፖለቲካ ምህዳር መጥበብን›› ብቻ በመግለጫ እየተቃወሙ፣ በሰላማዊ የትግል ማዕቀፍ ውስጥ ያሉ አማራጮችን ‹‹አይቶ እንዳላየ፣ ሰምቶ እንዳልሰማ›› እያለፉ፣ 150 ሰው ብቻ በተሰለፈበት ሰላማዊ ሰልፍ ‹‹ብርቱካን ትፈታ›› ተብሎ የተጠየቀውን አይነት ጥያቄ ያህል እንኳ ‹‹አንዷአለም ይፈታ›› በሚል መድገም አቅቶአቸው እያየን ‹‹መጪው ጊዜ ለተቃዋሚዎች ጨለማ ነው›› ለማለት ነብይ መሆንን አይጠይቅም፡፡

 ከዚህ በተረፈ ህዝቡ ከፓርቲዎቹ ቀድሞ ወደአደባባይ በመውጣት፡- ‹‹ገለል ይሻልሃል ገለል ያለው መቶልሃል›› ያለ እንደሆነ የሀገሪቱ ዕጣ ፈንታ የሊቢያ ወይም የሶሪያ ከመሆን አይመለስም። በሊቢያ እና በሶሪያ ህዝባዊ አመፅ በተቀሰቀሰ ጊዜ የተፈጠረው ነገር ምንድር ነው? ብሎ መጠየቁ የተሻለ ተሞክሮ እንዲኖር ያስችላል፡፡ ምንአልባትም እንዲህ የሚል መልስ ልናገኝ እንችላለንና፡፡ በእነዚህ ሀገራት ህዝባዊ ተቃውሞውን መስመር የሚያሲዝ ጠንካራ ፓርቲ ባለመኖሩ፣ ህዝቡ በጎበዝ አለቃ ተደራጅቶ ከመንግስት ጋ መፋለሙ ሀገራቱ የመፈራረስ አደጋ ውስጥ እንዲወድቁ አድርጓቸዋል። 

በቱኒዚያ እና በግብፅ ግን የታየው የዚህ ተቃራኒ ነው። ምክንያቱም በሁለቱ አገራት የነበሩ ፓርቲዎች ምንም እንኳን በጠበበ ምህዳር እና በአምባገነን ስርዓት ውስጥ ቢሆኑም ከአብዮቱ በፊት ባገኙት አጋጣሚ ሁሉ ራሳቸውን ከማጠናከር ያልሰነፉ ስለነበር ተቃውሞ ሲቀሰቀስ ከፊት መስመር ለመገኘት አላዳገታቸውም። እናም የፈነዳውን ህዝባዊ ቁጣ ተከትሎ ሀገሬው አደባባይ መዋል ሲጀምር ፓርቲዎቹ በቀላሉ

‹‹አንበሳው ጋሜ አይዞህ ወንድሜ››ን እየዘፈኑ አብዮቱን ከመቀላቀል ያገዳቸው አልነበረም። ይህ ደግሞ ሰላማዊ የስልጣን ሽግግር እንዲኖር አስችሎአል። (…በአነሰተኛና ጥቃቅን መደራጀትም ስራ ነው፣ ኮብል ስቶን ማንጠፍም ስራ ነው፣ የፖለቲካ ፓርቲ ማቋቋምም ‹‹ኢንተር ፕሩነር ነው›› /ስራ ፈጠራ ነው/ በሚል ስለተቋቋሙ ፓርቲዎች ሌላ ቀን እመለስበታለሁ)